Total Pageviews

Wednesday, October 28, 2015

සේයා ඝාතන සිද්ධියේ පසු නාටක!



සේයා ඝාතන සිද්ධියේ පසු නාටක,
පොලීසිය සහ මාධ්‍ය

සේයා ඝාතන සිදධියෙන් හෙළිවන කාරණා ගැන, ‘වලස්පතියෙහි’ මී පෙර ද ලිපි දෙකක්ම පළ කළෙමි. ඒ 2015.09.24 සහ 27 යන දිනවල ය. මේ එහි තුන් වැන්නයි.
(ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
අලි ඇතුන් කුලප්පු වීම, මීට දශක කීපයකට ඉහත ලංකාවේ ඇසළ පෙරහැර බොහොමයක හට ගත් සංසිද්ධියකි. සුලභව නො වුණත් එය පෙරහැර නරඹන්නන් භීතියෙන් මුසපත් කරවන කාරණයකි. පෙරහැර අතරට වදින කවුරුන් හෝ අබිරහස් තැනැත්තෙක්, අලියෙකුගේ පශ්චාත් භාගයට ගිනි පන්දමක් ඇල්ලීමෙන් ‘අලි කුලප්පුව’ ඇති වන බව දන්නෝ දනිති. එයින් ඇතිවන කලබෑගෑනිය අතරේ, පෙරහැර පොළේ කඩ සල්පිල්වල ඇති වටිනා බඩු භාණ්ඩ ද අතුරුදන් වේ. අලි කුලප්පුව, පෙරහැර පොළේ වටිනා බඩු භාණ්ඩ කොල්ලකෑමේ කූට අරමුණින් සංවිධානාත්මකව ඇති කළ එකක් බව පසුව ආරංචි වෙයි.


ලියුම්කරුට මේ පැරණි කතාව සිහිපත් වූයේ, ඉකුත් සතියේ (2015 ඔක්තෝබර් මැද භාගය) යළි දිග හැරුණු කොටදෙණියාවේ, බඩල්ගමුව, අකරංගහ ගමේ, සේයා සදෙව්මි (05) දැරිය ඝාතන සිද්ධියේ ‘පශ්චාත් නාටක’ දකිද්දී ය. ඒවා, ඇගේ ඝාතනයත් සමගින් මතුවූ ගැටළු ගැන තවදුරටත් කතිකා කරන්නට පොළඹවයි. ඇය 2015 සැප්තැම්බර් 11 වැනි දින රාත‍්‍රී කුරිරු ලෙස දූෂණයකර මරා දමා තිබිණි.

දැරිය ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් කෙරුණු ඞී. එන්. ඒ. පරීක්ෂණවලින්, ඊට සැක කෙරුණු ‘කොණ්ඩයා’ නිදොස් විය. එබැවින් ඔක්තෝබර් 19 වැනි දා මිනුවන්ගොඩ මහේස්ත‍්‍රාත් ඞී. ඒ. රුවන්පතිරණ මහතා ඔහු මුදා හැරියේ ය. එහෙත් වෙනත් නඩු දෙකක් නිසා ඔහු තවදුරටත් ‘රිමාන්ඞ් භාරයට’ යැවිණි. ඉන් දින කිහිපයකට පසුව එයින් ද ඇප ලැබූ ඔහු එළියට ආවේ ය. මීට ඉහත ද සිද්ධියට චෝදනා කෙරුණු 17 හැවිරිදි පාසැල් ශිෂ්‍යයෙක් ද, විවාහක පුද්ගලයෙක් ද, දැරිය ඝාතනයට සම්බන්ධයක් නැතැයි කියා නිදහස් කෙරිණි. දැරියගේ පියා ද සැකකොට, ඞී. එන්. ඒ. පරීක්ෂණයකට යොමු කෙරිණි. එහෙත් දැරිය ඝාතකයාගේ ඞී. එන්. ඒ. සාම්පල, ඇගේ පියාගේ ඞී. එන්. ඒ. සමග ගැලපුණේ නැත. ඉන් ඔහු ගැන පැවති සැකය ද ඉවත් විය.

පොලීසිය දැන් කියන්නේ ‘කොණ්ඩයාගේ’ සහෝදරයා, තමන් දැරිය ඝාතනය කළ බව පිළි ගෙන ඇති බවයි. ඔහුගේ ඞී. එන්. ඒ. පරීක්ෂණය ද ගැලපී තිබේ! දැන් ඔහු ‘රිමාන්ඞ්’ භාරයේ ය.

අධිකරණයෙන් මුදා හැරුණු ‘කොණ්ඩයා’ මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින් කියා සිටියේ, කන් හිරි වැටෙන තරම් කතාවකි. තමන් ඒ අපරාධය නො කළ බවත්, රහස් පොලීසිය තමන්ට පහර දී, වධ හිංසාකර කොලයකට අත්සන් ගත් බවත් හෙතෙම පැවසී ය. පොලීසියේ හිංසාවන් ඉවසන්නට බැරිම තැන, තමන් ඊට අත්සන් කළ බව ද ඔහු කීවේ ය.

මීට පෙර මුදා හැරුණු 17 හැවිරිදි පාසැල් ශිෂ්‍යයා සහ විවාහක පුද්ගලයා ද ප‍්‍රකාශ කළේ මෙබඳුම කතා ය. දැරිය ඝාතනය කළේ තමන් යයි දන්නා බවත්, එය කළ ආකාරය පමණක් කියන ලෙස පොලීසිය තමන්ට බල කළ බවත්, පාසැල් ශිෂ්‍යයා පවසා තිබිණි. ඔහු නිරුවත් කොට, උඩ එල්ලා පහර දුන් බව ද කියැවිණි. විවාහක තැනැත්තාට ද බරපතල ලෙස පහර  දී තිබිණි.  එළඹුණු හිංසාවන් සම්බන්ධයෙන්, ඔවුන් මේ වන විට මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිල්ලක් ද ඉදිරිපත්කර තිබේ.

මේ අතර ඔක්තෝබර් 25 වැනි ඉරිදා රාත‍්‍රී ‘ස්වර්ණවාහිනිය’ අපූරු පුවතක් විකාශනය කළේ ය. එය, සේයා සදෙව්මි දැරියගේ පියා සහ පවුලේ අය කිහිප දෙනෙක් පෙනී සිටින ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකි. ඔවුන් එයින් ප‍්‍රකාශකර සිටියේ, ‘කොණ්ඩයා’ බඳු පුද්ගලයන්ට ඉතා විශාල ප‍්‍රසිද්ධියක් ලැබෙද්දී, සිද්ධියේ වින්දිතයක් වන තම පවුලේ අයට නිසි අවධානයක් නො ලැබෙන බවයි. එය මාධ්‍යයට එල්ල කළ චෝදනාවකි. කිසිවෙක් අද තමන්ට මුහුණ දීමට සිදුව ඇති ගැටළු ගැන නො විමසන බව ඔවුහු කීහ. ‘කොණ්ඩයා’ තවත් නඩු දෙකක සැකකරුවෙකු වන බැවින්, මාධ්‍ය ඔස්සේ ඔහු මේ තරම් ඉහළට ඔසවා තැබීම ගැටළුවක් බව ද ඔවුහු පැවසූහ.

එකින් එක පෙළ ගැසුණු සිද්ධීන් දෙස බැලීමේ දී පෙනී යන්නේ, දැරිය ඝාතන පරීක්ෂණ පැවැත් වීමේ දී සියලූම පොලිස් විමර්ශන කණ්ඩායම් ‘හත් පොළේ ගා ගෙන’ ඇති බවයි! සිද්ධිය රටට හෙළි කිරීමේ දී බොහොමයක් මාධ්‍ය විසින් රඟ දක්වා ඇත්තේ, ලියුම්කරු මුලින් සඳහන් කළ ‘අලි කුලප්පුවකට මග පෑදූ’ රහසිගත ගිනි පන්දම්කාරයාගේ භූමිකාවයි. ඔහු අලි කුලප්පුවක් ඇතිකර, පෙරහැර සල්පිලේ වෙළෙඳ බඩු පැහැර ගන්නට අවස්ථාව සලස්වා දී තිබේ. එසේම සේයා ඝාතන සිද්ධියේ දී ඇතැම් මාධ්‍ය ද, මහජනතාව අනවශ්‍ය ලෙස කළඹවා (කුලප්පු කරවා), මඩිය තරකර ගත්තා නොවේ ද?

පොලීසියේ සහ මාධ්‍යයේ භූමිකාව
සේයාගේ සිද්ධිය විමර්ශනය කිරීමේ දී පොලීසිය රටට පෙන්නුම් කළේ ඉතාමත් දුර්වල, මහජනතාවගේ විශ්වාසය දිනා ගන්නට අපොහොසත්වූ, එමෙන්ම කාගේත් සැකයට පාත‍්‍ර වන සුළු, භූමිකාවකි. ඔවුහු තමන්ගේ සැකයට පාත‍්‍ර වන සියල්ලන් ගැන, අටුවා ටීකා සහිතවම මාධ්‍යට කීහ. මාධ්‍ය ද කිසිදු සෙවිල්ලක් බැලිල්ලකින් තොරව, මාධ්‍ය ආචාරධර්ම එක රුපියලකට වත් මායිම් නො කරමින් සියලූ තොරතුරු රටට කීහ. අන්තර්ජාලයේ බොහෝ වෙබ් අඩවි සහ ෆේස් බුක් ජාලා ද, තමන්ට ලැබෙන හැම ආරංචියක්ම නො පමාව බෙදා හැරියහ. මාධ්‍ය, පොලීසිය පවසන සියල්ල ‘දේව භාෂිත’ සේ සලකන බව පෙනුණි. ඒ සියල්ල ඔස්සේ සිද්ධියට එරෙහිව ඇවිළ ගියේ උග‍්‍ර ජන විරෝධයකි.

සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මුලින්ම පොලීසියේ සැකයට පාත‍්‍ර වූයේ සේයාගේ පියා සහ පවුලේ අයයි. ඊළඟට අසල්වැසි 17 හැවිරිදි පාසැල් සිසුවෙක් සහ විවාහකයෙක් සැක කෙරිණි. පොලීසිය ඉන් පසුව පැවසුවේ, ‘කොණ්ඩයා’ නමැත්තා සේයා ඝාතනය තමන් කළ බව පිළිගෙන ඇති බවයි. ඔහු එය කළ ආකාරය ගැන ලැබුණු හෙළිදරව්ව ඇසුරෙන්, ‘ආකර්ෂණීය කතා පුවතක්’ ද පොලීසිය මාධ්‍ය හමුවේ දිග හැරියේ ය. ඉන් ‘කොණ්ඩයා’ නමැත්තා ගැන වෛරී සමාජ ආකල්පයක් ද ගොඩ නැගිණි. ජන විරෝධය රැගෙන ගිය උදවිය, එල්ලූම් ගස යළි ගෙන එන්නනැයි කියමින් රට කැළඹූහ. අවසන ඒ කිසිවෙක් දැරිය ඝාතන සිද්ධියට සම්බන්ධ බවක් හෙළි නො වීය! එබැවින් පොලීසියට වූයේ, ඇතැම් මාධ්‍ය ද සමග හවුලේ පස්ස බිම ඇණ ගන්නට ය!

දැනට හෙළිවී ඇති කරුණුවල ඇතුළාන්තය ඉතා බිහිසුණු ය. එය පොලීසිය යම් අපරාධයක් විමර්ශනය කරන ආකාරය ගැන, ඉතා බරපතල ගැටළුවක් මතුකර වන්නේ ය! අපරාධ විමර්ශනය සම්බන්ධයෙන් ‘පොලීසියේ තාක්ෂණය’ ඉතාමත් ප‍්‍රාථමික බවත්, එය සම්මත සිවිල් නීති පවා උල්ංඝණය කරන බවත්, ඉන් පැහැදිලි වේ. පොලීසියේ අපරාධ විමර්ශන ක‍්‍රමවේදය වන්නේ, සැකකාර පුද්ගලයන්ට ලවක් දෙවක් නැතිව තඩි ගසා, උඩ එල්ලා තබා, වධ හිංසා කොට අපරාධය පිළිගැනීමට සැලැස් වීම බව, හෙළිදරව් වූ කරුණුවලින් පෙනී යයි! සැකකරුවන් අපරාධය  කළා ද? නැද්ද? යන්න ඔවුන්ට අදාළ නොවේ. ඔවුන්ට අශ්‍ය වන්නේ ‘මොකෙක් හෝ එකෙක්’ අපරාධකාරයා බවට පත් කිරීමයි. 17 හැවිරිදිි පාසැල් ශිෂ්‍යයා, විවාහකයා සහ ‘කොණ්ඩයා’ ආදීන් නිදහස් වීමෙන් පසුව කියූ දේවල්වලින් එය සනාථ කෙරෙයි. ඇත්තටම පොලීසිය දන්නේ, මිනිසුන්ට හැකි තරම් තඩි ගසා කරුණු හෙළිකර ගැනීමේ ශිල්පය පමණක් ද? යන සැකය ද එයින් මතු වෙයි.

අපරාධකරුවන් ද ‘බබාලා’ නොවේමයි! ඔවුහු ලෙහෙසියෙන් ඇත්ත නො කියති. තම වැරදි පිළි නො ගනිති. විමර්ශකයන් නො මග හරිති. සාක්ෂි වසන් කරති. සඟවති. එබැවින් යම් අපරාධයක් හෙළිකර ගැනීමේ දී පොලීසියට කිසියම් ‘බලයක්’ පෙන්වීමට සිදු වේ. එසේ වුවත් පොලීසිය එහි සීමාවන් ඉක්ම යන ආකාරයක් පෙන්නුම් කරයි. ඇත්තටම පොලීසිය, මිනිසුන්ට තඩි ගසා කරුණු (අපරාධ) හෙළිකර ගැනීමේ ක‍්‍රමයට වඩා දෙයක් දන්නේ නැද්ද?, එවන් ප‍්‍රාථමික ක‍්‍රමවලට වඩා දියුණු ක‍්‍රමවේද ගැන ඔවුන්ට උගන්වා නැද්ද? යන්න විමසිය යුතු කාරණයකි. මන්ද ‘පොලීසිය’ වූ කලී, මහජන බදු මුදලින් නඩත්තු කෙරෙන ආයතනයකි. විවේචන කොතෙක් තිබුණ ද, ඉන් ජන සමාජයේ යහ පැවැත්මට කෙරෙන සේවාව ඉවත දැමිය නො හැකි ය. අනෙක එහි සේවය කරන්නේ ද අපේ රටේම සහෝදර පුරවැසියන් ය. මීට වඩා නවීන, අපරාධ විමර්ශන ක‍්‍රම ශිල්ප ගැන ඔවුන්ට උගන්වා නැතිනම්, වහාම කළ යුත්තේ ඒවා ගැන ඔවුන්ට පුහුණුවක් දීම ය. පොලීසියට බැණ බැණ සිටිනවාට වඩා එය යහපත් ය. එය රටේ පාලක කාරකාදීන්නේ වගකීමකි.

සේයා ඝාතන සිද්ධියේ දී ‘හත් පොළේ ගා ගත්ත ද’ අපේ පොලීසිය දුර්වල ආයතනයක් නොවේ. එහි යටගියාව දෙස බලන විට ඔවුන්, රටේ හට ගත් බිහිසුණු අපරාධ බොහොමයක් තියුණු ලෙස විමර්ශනයකර, අපරාධකරුවන් නීතිය හමුවට පමුණුවා ඇති බව ද පෙනී යයි. එය රටේ කෙරෙන සියලූම අපරාධ පසිඳලන්නට තරම් ප‍්‍රබල නො වන බව ද ඇත්ත ය. ඒ හේතුව නිසා පොලීසිය එහැමපිටින්ම දුර්වලයයි කියන්නට ද පුළුවන්කමක් නැත. එසේ නම් ඔවුන්ට සේයා ඝාතන පරීක්ෂණවල දී කුමක් වූයේ ද? පසුගිය කාලයේ දී පොලීසිය වඩාත්ම මහජන දෝෂ දර්ශනයට ලක් වූයේ අසාමාන්‍ය ලෙස දේශපාලන හස්තයන්ට ගොදුරු වීම හේතුවෙනි. තක්කඩි දේශපාලන නිර්දේශ අනුව කටයුතු කිරීම හේතුවෙනි. කොටදෙණියාවේ දීත් එවැන්නක් වී ද? යන්න විමසිය යුතු ගැටළුවකි.

පොලීසියේ තිගැස්සීම
 කාරණය සම්බන්ධයෙන් ලියුම්කරුට ඇත්තේ වෙනස් අදහසකි. එනම්, සිද්ධිය විමර්ශනයේ දී පොලීසිය ‘තිගැස්සී’, අනවශ්‍ය ලෙස කලබල වීමෙන් සියල්ල අවුල්කර ගත් බවයි. ඝාතන සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන්, විද්‍යුත්, මුද්‍රිත සහ අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඔස්සේ ලැබුණු අවිචාරවත් ප‍්‍රසිද්ධියත්, ඒ ඔස්සේ ගොඩ නැගුණු ඝාතක විරෝධී ජන රැල්ලත් මධ්‍යයේ පීඩනයට ද පත්ව තිගැස්සුණු පොලීසිය, වැඩේ අවුල්කර ගෙන ඇති බවයි. කලබල වීම යනු කිසිවක් නිවැරදිවකර ගන්නට බැරි වන සුළු තත්ත්වයකි!

සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍ය ඔස්සේ ලැබුණේ අධික ප‍්‍රසිද්ධියකි. විද්‍යුත් මාධ්‍ය එය සෑම පැයකම ‘ඉස්මත්තේ ප‍්‍රවෘත්තිය’ (ලීඩ් ස්ටෝරි) වශයෙන් තබාගන්නට උත්සාහ කළහ. මුද්‍රිත මාධ්‍ය එය සෑමදාම මුල් පිටුවේ තබා ගන්නට උත්සාහ කළ හ. එය නිකම්ම කළ හැක්කක් නොවේ. ඒ සඳහා අලූත් ‘ප‍්‍රවෘත්ති කතා’ ගොඩ නැගිය යුතු ය. නිසියාකාර සෙවුම් බැලූම් සහිතව, සාධාරණ මූලාශ‍්‍ර සහිතව, සත්‍ය කරුණු මත පදනම්ව එසේ කරනවා නම් එහි වරදක් ද නැත. එසේ කිරීමෙන් ‘ප‍්‍රවෘත්ති වෙළෙඳපොළ’ ජය ගත්තාට ද කමක් නැත. එහෙත් සේයාගේ සිද්ධියේ දී කෙරුණේ කුමක් ද? අතිශයින්ම අවිචාරවත්ව, පොලීසිය විසින් කියන කියන තොරතුර, ‘ප‍්‍රවෘත්ති’ බවට පත් කිරීමයි. ඇතැම් වෙබ් මාධ්‍යයක් සේයාගේ පින්තූර හැඩ ගන්වා තිබුණේ අශ්ශීල පෙනුමක් ආරෝපණය කරමිනි. නිසි, එමෙන්ම විශ්වසනීය මූලාශ‍්‍ර රහිතව උලූප්පා දෙන ‘කතා’ ප‍්‍රවෘත්ති නොවේ!

සාමාන්‍යයෙන් ලිංගික දූෂණයන්ට ලක්වූ හෝ එයින් ඝාතනය වූවන්ගේ පින්තූර පළ නො කිරීමත්, ඔවුන්ගේ නම් ගම් පළ නො කිරිමත්, පුවත්පත්වල ආචාර ධර්මයකි. එසේම, මිනීමැරුමක්, දූෂණයක් හෝ දිවි නසා ගැනීමක් කෙරුණු ආකාරය ගැන ගැඹුරින් විස්තර නො කිරීම ද සම්ප‍්‍රදායකි. මියගිය උදවියගේ පවුල්වල අය අපහසුවට පත් වීම වැළැක් වීම පිණිසත්, තවත් කෙනෙකුට අපරාධ පාඩමක් ඉගැන් විය යුතු නැති නිසාත්, එසේ කිරීම සිරිතයි. පින්තූර පාවිච්චි කරන්නේ ද පරිස්සමිනි. අනෙක, සැකකරුවන් කවුරුන් දැයි හෙළි කරන්නේ ද නැත. යමෙක් නීතිමය අර්ථකතනයෙන් ‘සැකකරුවෙකු’ වුව ද, සමාජය ඔවුන් දකින්නේ ‘අපරාධකරුවන්’ වශයෙනි. ලංකාවේ නීතියේ හැටියට, යමෙක් අධිකරණයක් මගින් ‘වරදකරුවෙකු’ බවට තීන්දු කෙරෙන තුරු, ඔහු ‘සැකකරුවෙකි’. ඇතැම් සැකකරුවෝ උසාවියේ දී ‘නිදොස් කොට’ නිදහස් වෙති. එබැවින් මාධ්‍ය ඔස්සේ ‘සැකකරුවා’ එක්වරම ‘අපරාධකරුවෙකු’ බවට පත් කිරීම යුක්ති සහගත නොවේ. යම් හෙයකින් වැරදිකරුවෙකු නො වුණ හොත් ඔහුට, ජන සමාජයේ ගෞරවාන්විතව ජීවත් වීමේ අවස්ථාව තිබිය යුතු ය. සැකකරුවන් හෙළි නො කරන්නැයි මාධ්‍ය ආචාර ධර්මයක් පනවා ඇත්තේ එබැවිනි. සේයාගේ සිදධියේ දී මේ කිසිවක් නො සැලකිණි!



කරුණු හරි හැටි නො දැන, සැකකරුවන් එක්වරම අපරාධකරුවන් බවට පත් කිරීම මහා පාපකර්මයකි. සේයාගේ සිද්ධිය මෙයට හොඳ නිදසුනකි. එහි මුල් වටයේ දී ඇගේ පියා, 17 හැවිරිදි පාසැල් ශිෂ්‍යයා සහ විවාහකයා හා ‘කොණ්ඩයා’ යන තැනැත්තන් මාධ්‍ය මගින් මිනීමරුවන් බවට පත් කෙරුණි. පසුව ඔවුන්ගේ නිදොස් බව ඔප්පු විය. එය ද මාධ්‍ය මගින් රටට කී බව ඇත්ත ය. එහෙත් ඔවුන්ට වැදුණු ‘මිනීමරු හංවඩුව’ ජන සමාජයෙන් තුරන්වී ගියේ ද? නැත! ඔවුන් මිනීමරුවන් බවට මතයක් ගොඩ නැගූ මාධ්‍ය (අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ද ඇතුළුව) දැන් කුමක් කියන්නේ ද? ඔවුන්ගේ නැතිවුණු යශෝකීර්තිය යළි ගෙන වුත් දෙන්නේ ද? නැත. මාධ්‍ය ඔස්සේ පොලීසියෙන් රටට දුන් ‘සැකකරුවන්ට’ එරෙහිව වීදි බැසගත් ජනයා අද කොහි ද? මාධ්‍ය ද බලා සිටින්නේ ඊළඟ සිද්ධිය ප‍්‍රවෘත්ති මේසයට පැමිණෙන තුරු ය!

මෙබඳු ආරවුලකින් රට මුදා ගැනීමට නම්, කාරණා කිහිපයක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතු බව ලියුම්කරුගේ අදහසයි. ඉන් එකක් වන්නේ, මිනිසුන් අපරාධවලට පෙළඹෙන මානසිකත්වයෙන් ඉවත් කිරීමයි. ඊළඟට අපේ පොලීසිය, ලොව දියුණු අපරාධ විමර්ශන ක‍්‍රමවලින් සන්නද්ධ කිරීමයි. පොලීසියට හෝ ජන සමාජයට අනවශ්‍ය පීඩනයක් ඇති නො වන ආකාරයට, අපරාධ වාර්තාකරණයෙහි යෙදෙන්නේ කෙසේ ද? යන්න ගැන මාධ්‍ය අතර සංගායනාවක් ඇතිකර ගැනීම ඊළඟ කාරණයයි. මීලඟට අන්තර්ජාලය සහ එහි ‘සමාජ මාධ්‍ය ජාලා’ ය. ඒවා මෙහෙයවන අයට නිවැරදි ප‍්‍රවෘත්ති වාර්තාකරණය පිළිබඳ පුහුණුවක් සැපයීම, අනෙක් කාරණයයි. එවිට තමන්ට ලැබෙන ‘ප‍්‍රවෘත්තිය’ ඇත්තක් ද?, එය හෙළි කිරීම සාධාරණ ද? යන්න ගැන ඔවුන් තව වාරයක් කල්පනා කරනු ඇත.
2015.10.28.






Monday, October 26, 2015

හරිත සම්මාන උළෙලේ දෙවැනි තැන බලංගොඩ පොලීසියට




(සරත් වීරවංශ - බලංගොඩ)                        
 පරිසර අමාත්‍යංශය මඟින් 2015 වසරේ පැවැත්වූ රාජ්‍ය අංශයේ හරිත සම්මාන උළලේ දී, බලංගොඩ මූලස්ථාන පොලීසියට ලංකාවෙන්ම දෙවනි ස්ථානය හිමි විය.

  සම්මානය ලබා ගැනීමෙන් අනතුරුව, බලංගාඩ පොලිස් ස්ථානාධිපති ගයාන් ප‍්‍රසන්න මහතා ඇතුළු නිලධාරීන් සමුහ ඡායාරූපයකට පෙනී සිටි අයුරු.

2015.10.26.

හොඳම මාධ්‍ය ඡායාරූප ශිල්පියාට හිමි සමරු සම්මානය ශ්‍රී ලාල් ගෝමස්ට



 කිතුනු සාහිත්‍ය උළෙලේ  

හොඳම මාධ්‍ය ඡායාරූප 

ශිල්පියාට හිමි  සම්මානය  ශ්‍රී ලාල් ගෝමස්ට




ජාතික කතෝලික ලේඛක හවුල සංවිධානය කළ 2015 කිතුනු සංහිත්‍ය උළෙලේ, වසරේ හොඳම මාධ්‍ය ඡායාරූප ශිල්පියාට හිමි, බෙනඩික් හපුආරච්චි සමරු සම්මානය ලබාගත්තේ, ප්‍රවීණ  ඡායාරූප ශිල්පී  ශ්‍රී ලාල් ගෝමස් මහතා විසිනි.

2015 ඔක්තෝබර් 25 වැනි දා,  කොළඹ පාවුලු මධ්‍යස්ථාන රැස්වීම් ශාලාවේ  පැවති  සාහිත්‍ය උත්සවයේ දී, ඥානාර්ථ ප්‍රදීපය පුවත්පතේ ප්‍රධාන සංස්කාරක, ගරු ශාන්තසාගර හෙට්ටිආරච්චි පියතුමා විසින් ශ්‍රී ලාල් ගෝමස් මහතා වෙත  සමරු සම්මානය පිරිනැමූවේ ය.
ජාතික කතෝලික ලේඛක හවුලේ උප සභාපති, ලෙනාඩ් හපුආරච්චි මහතා ද ඡායාරූපයේ වෙයි.
2015.10.25.

ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනයේ මාධ්‍ය වැඩමුළුව


 


(කමලා අතරගල්ල-කුරුණෑගල)
 මාධ්‍යවේදීන් දැනුවත් කිරීම පිණිස, ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් ආයතනය 2015  වර්ෂයට  මෙහෙයවන වැඩමුළු, මේ දිනවල  ආරම්භකර ඇත.  වඩාත් ගුණාත්මක මාධ්‍යකරණයක්  උදෙසා මාධ්‍යවේදීන් යොමු කිරීම එහි අරමුණයි. මෙවර  පුහුණු වැඩමුළුවට  තේමාකර ගෙන ඇත්තේ  ‘පොදු යහපත  සඳහා  ගවේෂණාත්මක මාධ්‍යකරණය’ යන්නයි .



කුරුණෑගල, පුත්තලම, නුවරඑළිය සහ යාපනය යන දිස්ති‍්‍රක්කවලින් තෝරගත් මාධ්‍යවේදීන් 26 දෙනෙක්  පසුගිය දා කුරුණෑගල පුවක්ගස් හන්දියේ පිහිටි, ‘බ්ලූ ස්කයි’  හෝටලයේ දී  දෙදිනක් පුරා  පැවති වැඩමුළුවට එක්වී පුහුණුව ලැබූහ.  එය ප‍්‍රායෝගික කි‍්‍රයාකාරකම්වලින් ද සමන්විත  විය. 

පුහුණුව ලැබූ මාධ්‍යවෙදීන්  වැඩමුළුවෙන් උගත් දේ ප‍්‍රයෝජනයට ගනිමින්,  තම තමන්ගේ මාධ්‍ය ආයතන ඔස්සේ  තෝරා ගත් තේමාවක් මගින් ලිපි ලියා තරගයකට එක් විය යුතු ය.  එය නොවැම්බර් මස 12 දිනට පෙර   අවසන් කළ යුතු ය.    එම සියලූ කටයුතු නොවැම්බර් 30 වන විට අවසන් වීමට නියමිත ය.



 මෙවර පුහුණු කිරීමේ කාර්යයන් සඳහා   ටී. එම්. ජී. චන්ද්‍රසේකර,  සී. දොඩාවත්ත සහ ජයසිරි ජයසේකර යන ප‍්‍රවීන මාධ්‍යවේදීන් සහභාගි වූහ. ට‍්‍රාන්ස්පේරන්සි ආයතනය වෙනුවෙන්,  නව්ලි විමලරත්න මහත්මිය සියලූ සම්බන්ධීකරණ කටයුතු මෙහෙය වූවා ය.
2015.10.26

‘බලංගොඩ යටගියාව’ එළිදකී

‘බලංගොඩ යටගියාව’ කෘතිය එළිදකී

 (දමිත් නිවන්තක රණසිංහ -දොඩම්ගස්ලන්ද/පින්තූර බලංගොඩ සරත් වීරවංශ)
නයිජීරියාවේ ගෝම්බේ විශ්වවිද්‍යාලයේ සාමාජීය විද්‍යාපීඨයේ පීඨාධිපති, මහාචාර්ය  දයානන්ද සෝමසුන්දර මහතා  සංස්කරණය කරන ලද  ‘ බලංගොඩ යටගියාව’ ග‍්‍රන්ථය   පසුගිය දා බලංගොඩ මිරිස්වත්ත ධම්මානන්ද පිරිවෙනේ දී එළි දැක් විණි. 


ලේඛක ලේඛිකාවන්  13 දෙනෙකු  විසින් ලිපි සපයමින්  සැකසුණු ග‍්‍රන්ථයේ මුල් පිටපත, දයානන්ද සෝමසුන්දර මහතා  විසින් හිටපු පුරාවිද්‍යා අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් ආචාර්ය සිරාන් උපේන්ද්‍ර  දැරණියගල මහතාට  පිළිගන්වනු ලැබිණි.
 



නයිජීරියාවේ ඉලොරින් විශ්ව විද්‍යාලයේ  ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබද මහාචාර්ය  හේරත් මාදනබණ්ඩාර,  ශී‍්‍ර  ලංකා රූපවාහිනී සංස්ථාවේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්  එම්. සුනිල් ශාන්ත,   සබරගමුව විශ්ව විද්‍යාලයේ උප කුලපති මහාචාර්ය  චන්දන පී. උඩවත්ත,   සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ භෂා අධ්‍යනාංශ ප‍්‍රධානී,  පි‍්‍රයංකා වීරසේකර,    එහි සමාජ විද්‍යා හා  භාෂා පීඨාධිපති ආචාර්ය  මනෝජ් ආරියරත්න  යන මහත්ම මහත්මීන් ඇතුළු ගිහි පැවිදි ප‍්‍රභූන් රැුසක් එම අවස්ථාවට සහභාගී වූහ.  උත්සවයේ මුලසුන  හොබවමින් ආගමික වතාවත් ඉටු කළේ, පූජ්‍ය කරගොඩ උයන්ගොඩ මෛති‍්‍ර මූර්ති නාහිමිපාණන් වහන්සේ ය. 

  මහාචාර්ය දයානන්ද සෝමසුන්දර,  ආචාර්ය සිරාන් උපේන්ද්‍ර දැරණියගල,  දයානන්ද  බිනරගම,  කමලා අතරගල්ල,  චම්පික කුමාර සෙනෙවිරත්න,  අහුලියද්දේ අතුල හිමි,   ආචාර්ය සාගර කුසුමරත්න,  සරත් වීරවංශ,  සේන කපුගේ,  යූ. එස් තත්සරණී,   පුෂ්පා අබේකෝන්,   හර්බට් චින්තාමණී,  ඊ. වී සුබසේන  යන ලේඛක ලේඛිකාවන් ‘බලංගොඩ යටගියාව’ ග‍්‍රන්ථයට ලිපි සපයා තිබිණි.
2015/10/26.

Tuesday, October 20, 2015

මහාචාර්ය දයානන්ද සෝමසුන්දර සමග පිළිසදරක්

මහාචාර්ය දයානන්ද සෝමසුන්දර 
‘වලස්පතිගේ අඩවියට’ කතා කරයි

රැකියා වෙළෙඳපොළෙහි ඉල්ලූමක් ඇති 
උපාධිධාරීන් බිහි කිරීම
 
විශ්වවිද්‍යාල බලධාරීන්ගේ වගකීමක්



නයිජීරියාවේ, ගෝම්බේ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයේ, පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන පීඨයේ පීඨාධිපති, මහාචාර්ය දයානන්ද සෝමසුන්දර





(සාකච්ඡා කළේ-බලන්ගොඩ-සරත් වීරවංශ)
 
මහාචාර්ය දයානන්ද සෝමසුන්දර මහතා, වර්ෂ 1946 සැප්තැම්බර් මස 11 වැනි දා රත්නපුර, කලවානේ, හඟරංගල දී උපත ලැබී ය. ඉක්බිති, කලවාන සිංහල ජ්‍යෙෂ්ඨ මිශ‍්‍ර පාඨශාලාව, කරවිට මධ්‍ය මහා විද්‍යාලය, රත්නපුර සීවලි මධ්‍ය මහා විද්‍යාලය,  සහ පැල්මඩුල්ල රූප අරුණ විද්‍යායතනය යන පාසැල්වලින් මූලික අධ්‍යාපනය ලැබූ ඒ මහතා, වර්ෂ 1965 දී ශ‍්‍රී ලංකා විද්‍යොදය විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළත්ව ආර්ථික විද්‍යා ශාස්ත‍්‍රවේදි ගෞරව උපාධිය හැදෑරුවේ ය. ඉන් පසුව හෙතෙම පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයනය සඳහා  ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ නිව් එංග්ලන්ඞ් විශ්වවිද්‍යාලයට බැඳිණි. ඔහු අන්තර් ජතික විවෘත විශ්වවිද්‍යාලය, සහ සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලය යන විද්‍යායතනවලින් ආචාර්ය උපාධි ලැබූවෙකි.

පසුව ආර්ථික විද්‍යා අධ්‍යයනාංශයේ කථිකාචාර්යවරයෙකු වශයෙන්  ශ‍්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයට එක්වුණු ඒ මහතා, 1996 වසරේ දී සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ, සමාජීය විද්‍යා අධ්‍යයනාංශයේ මහාචාර්යවරයෙකු වශයෙන් පත් විණි. සෝමසුන්දර මහතා 1995  වසරේ සිට 2001 වසර දක්වා සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ    ප‍්‍රථම උපකුලපති ධුරය ද දැරීය. වසර 2007 දී ඔහු නයිජීරියාවේ ගෝම්බේ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයට එක් විණි. වර්තමානයෙහි ඔහු එහි ආර්ථික විද්‍යා අධ්‍යයනාංශය, කලා හා සමාජීය විද්‍යා පීඨය සහ පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන අංශය යන ආයතනවල පීඨාධිපතිවරයා ලෙස කටයුතු කරමින් සිටින්නේ ය. ආර්ථික විද්‍යා මහාචාර්යවරයෙකු ලෙස ප‍්‍රකටව සිටින සෝමසුන්දර මහතා, ලියා පළකර ඇති ග‍්‍රන්ථ සහ පර්යේෂණ පත‍්‍රිකා ද ගණනාවකි.

 නිවාඩු පිණිස සියරට පැමිණ සිටි මොහොතක, ඔහු ‘වලස්පතිගේ අඩවිය’ සමග පිළිසඳරකට එක් වූයේ මෙසේ ය.


විශ්වවිද්‍යාල ගත්තාම, ඒවායින් පිටවන සිසුන්ට රැකියා නැතැයි යන්න දශක කිහිපයක සිට නැගෙන චෝදනාවක්. ඒ ගැන ඔබේ අදහස කුමක් ද?
අද ලෝකයේ සෑම රටකම පාහේ උපාධිධාරීන්ගේ අතිරික්තයක් දක්නට ලැබෙනවා. ඒ ඒ රටවල උපාධිධාරීන් සඳහා ඇති ඉල්ලූමට වඩා උපාධිධාරීන්ගේ සැපයුමක් දක්නට ලැබීම ඊට හේතුවයි. එහෙත් මෙම තත්වය සෑම විෂයයකටම පොදු දෙයක් නොවෙයි. සමහර විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් උපාධිධාරීන් අවශ්‍ය තරම් බිහි නො වීමේ තත්ත්වයන් ද දක්නට ලැබෙනවා.
 
සිරිමා‍වෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනිය  සමඟ

ලංකාවේ විතරක් නොවෙයි,  ඕනැම රටක දිනපතා හෝ සතිපතා පුවත්පත්වල හා අන්තර්ජාලය තුළ, විවිධ රැකියාවන් සඳහා ඇබෑර්තු තිබෙන බව දකින්නට පුළුවන්. සමහර රැකියාවන්ට අවශ්‍ය සුදුසුකම් සපුරාලන පුද්ගලයන් නෑ. එබැවින් එම තනතුරු පිරවීමට නො හැකි වන අවස්ථා ද තිබෙනවා. තනතුරු පිරවීම් ප‍්‍රමාද කිරීමට වන අවස්ථා ද තිබෙනවා. මීට හේතුව රැකියා අවස්ථාවන් හා රැුකියා අපේක්‍ෂාවන් අතර ඇති නො ගැලපීමයි. අනික් අතට, රැකියා අවශ්‍යතාවයන් හා රැකියා අපේක්‍ෂකයන්ගේ සුදුසුකම් නො ගැලපීමයි. මෙම පරස්පරතාවයන් නැතිකර ගැනීමට හෝ අවමකර ගැනීමට හැකි වන සේ, උපාධි පාඨමාලාවන් සංශෝධනය කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල බලධාරීන් ක‍්‍රියා කළ යුතුයි. රැකියාවක නියුක්ත කළ හැකි, නැතහොත් රැකියා වෙළඳපොළෙහි ඉල්ලූමක් ඇති උපාධිධාරියෙකු බිහි කිරීමට වග බලා ගැනීම, විශ්වවිද්‍යාල බලධාරීන්ගේ එක් වගකීමක්.
 

එවන් වෙනසක් ගැන ඔබේ අත්දැකීම්?
රැසක් තියෙනවා. සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ ප‍්‍රථම උපකුලපතිවරයා වශයෙන් මම මේ සම්බන්ධ ක‍්‍රියාමාර්ගයන් ගත්තා. 1991 දී සබරගමු අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාලය ආරම්භ කිරීමේ දී සුදුසු පාඨමාලාවන් හා ඉගැන්වීමේ මාධ්‍යය යෝජනා කරන ලෙස, විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිෂම් සභාව ඉල්ලා සිටි අවස්ථාවේ, මා විසින් විශේස පාඨමාලාවන් තුනක් තෝරා ගත්තා. ඒ, ඉංග‍්‍රීසි ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාව, ගණකාධිකරණ පාඨමාලාව, සහ සංචාරක කළමණාකරණ පාඨමාලාව යන රැකියා ලබාගත හැකි ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාවන්. මාධ්‍යය වශයෙන් තෝරා ගන්නා ලද්දේ ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයයි. වර්ෂ දෙකක ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාව සම්පූර්ණ කළ මෙම ඩිප්ලෝමාධාරීන් කිසිදු ප‍්‍රමාදයකින් තොරව රැකියාවන්ට යොමු කිරීමට හැකි වුණා.
 

සබරගමු සරසවිය

සබරගමුව අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාලය 1996 දී ජාතික විශ්වවිද්‍යාලයක් බවට පත් වූ විට, ඌව හා බුත්තල අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාලයන් ද සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයට අනුයුක්ත කෙරුණා. එහි දී මා විසින් වෘත්තියාභිමුඛ පාඨමාලාවන් තෝරා යෝජනා කළා. උදාහරණ වශයෙන් සංචාරක කළමනාකරණය, ගණකාධිකරණය, ව්‍යාපාර කළමනාකරණය, ඉංග‍්‍රීසි, ජපන්, ප‍්‍රංශ, ජර්මන් ආදී නූතන භාෂා හා මෙන්ම, සිංහල, දෙමළ, හින්දි ආදී පෙරදිග භාෂාවන්් ද, ආහාර තාක්‍ෂණය හා පෝෂණය, වැවිලි කළමනාකරණය, මිණුම් විද්‍යාව වැනි නවතම උපාධි පාඨමාලාවන් හඳුන්වා දුන්නා. භාෂා අධ්‍යයනාංශය යටතේ නූතන භාෂා රැසක් විදේශීය ආචාර්යවරුන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් ඇති කළා. ඒවා සාර්ථක වුණා. අද ප‍්‍රංශ, ජර්මන්, චීන ජපන්, හින්දි වැනි භාෂාවක ප‍්‍රවීණත්වයක් ඇති උපාධිධරයාට ඉතා ඉක්මණින් රැුකියාවක් ලබා ගත හැකියි.
 

ඒ කියන්නේ වෘත්තීය අධ්‍යාපනය යම් තරමකට විශ්වවිද්‍යාල තුළට ගේන්න  ඕනෑ කියන එක ද?
අප වෘත්තීයවේදීන් බිහි කළ යුතුයි. ඒ කාලේ මගේ අභිලාශයන් දෙකක් තිබුණා. ඒ, සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ‘වෘත්තීය අධ්‍යයන පීඨයක් (
Faculty of Vocational Studies&’ සහ ‘වෘත්තීයවේදී අධ්‍යයන පීඨයක් (Faculty of Professional Studies)  ආරම්භ කිරීමයි. පීඨ දෙක ආරම්භකර, වෘත්තීය අධ්‍යයන පීඨය යටතේ, පෙදරේරු කර්මාන්තය, වඩු කර්මාන්තය, විදුලි කාර්මික ශිල්පය, ජලනල කාර්මික ශිල්පය, ඇතුළු විවිධ වෘත්තීන් සඳහා විශේෂඥයන් බිහි කරන්නත්, ඔවුන්ට ඒ ක්‍ෂේත‍්‍රයෙන් වෘත්තීය උපාධියක් පිරිනැමීමටත් මම අදහස් කළා. එසේම විශේෂ ඉල්ලූමක් ඇති, දැනට උපාධි පාඨමාලාවන් නො මැති වෘත්තීයවේදීන් සඳහා උපාධි පාඨමාලා හඳුන්වා දී, ඔවුන්ට උපාධි පිරිනැමීමටත් මම අදහස් කළා. එවැනි උපාධිධාරීන්ට ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පිළිගැනීමක් තිබෙනවා. ඔවුන්ට ඉහළ වැටුපකට ක්‍ෂණිකව රැකියා ලබා ගත හැකියි. කෙසේ හෝ එම අවස්ථාව විශ්්වවිද්‍යාලයටත් මටත් අහිමි වුණා.  මා දැනට සේවය කරන නයිජීරියාවේ ගෝම්බේ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයේ එවැනි පාඨමාලා ආරම්භ කිරීමට අපි පියවර ගනිමින් සිටිනවා.
 

2006 වර්ෂයේ මගේ යෝජනාවක් අනුව ආදිවාසී ජන අධ්‍යයන කේන්ද්‍රයක් සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ස්ථාපිත කළා. ඒ යටතේ ආදිවාසී හා පාරම්පරික තාක්‍ෂණය ආදිය පිළිබඳ පශ්චාත් උපාධි පාඨමාලා ආරම්භ කළා. මා අදහස් කළේ, මෙවැනි නව්‍ය පාඨමාලා තුළින් සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලයීය උපාධි පාඨාමාලා නවීකරණය හා විවිධාංගීකරණය කිරීමයි. එමගින් සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයෙන් බිහි වන උපාධිධාරීන්, රැකියාවන්ට යොමු වීමේ ප‍්‍රතිශතය ඉහළ නැං වුණා. ඔවුන් අධ්‍යාපනය ලබන්නේත් ඉංග‍්‍රීසි බසින්.
 

ඇයි ඒ?
මම උපාධි පාඨමාලා සකස් කළේ විශ්වවිද්‍යාල උපාධිධරයා, ඉංග‍්‍රිසි මාධ්‍යයෙන් ඉගෙන ගැනීමත්, සිංහල හා දෙමළ භාෂා හැසිරවීමේ ප‍්‍රවීණත්වය ලබා ගැනීමත් අවශ්‍යය යන මතයේ සිටයි. අර්ධ වාර්ෂික විභාග ක‍්‍රමය, අඛණ්ඩ ඇගයීම් ක‍්‍රමය හා පාඨමාලා ඒකක ක‍්‍රමය, 1991 වර්ෂයේ සිට අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාල ඩිප්ලෝමා පාඨමාලාවන් සඳහා ද, 1996 සිට සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ උපාධි පාඨමාලාවන් සඳහා ද හඳුන්වා දුන්නා. එයින් අපේ විශ්වවිද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ජාත්‍යන්තර විශ්වවිද්‍යාල පාඨමාලා හා සම සමව පවත්වා ගෙන යාමට පියවර ගත්තා.
 

මෙම පාඨමාලාවන් සියල්ලම පාහේ ආරම්භ කළේ ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයෙන්. සිංහල මාධ්‍යයෙන් අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාල ඩිප්ලෝමාවන් හැදෑරු සිසුන්ගේ පහසුව සඳහා පාඨමාලාවන් දෙකක් පමණක් සිංහල මාධ්‍යයෙන් ආරම්භ කෙරුණා.
 

අපි සෑම ශිෂ්‍යයෙකුටම තෙවන භාෂාව අනිවාර්ය කළා. එනම් සිංහල මාධ්‍යයෙන් උසස් පෙළ හැදෑරු සෑම ශිෂ්‍යයෙක්ම, දෙමළ භාෂාව හැදෑරිය යුතුයි. සෑම දෙමළ මාධ්‍ය ශිෂ්‍යයෙක්ම සිංහල භාෂාව හැදෑරිය යුතුයි. මෙහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, මගේ සේවා කාලය තුළ දී පිටවූ සෑම උපාධිධාරියෙකුම සිංහල හෝ් දෙමළ තම මව් භාෂාව වශයෙන් ද, ඉංග‍්‍රීසි තම අධ්‍යාපන මාධ්‍යය වශයෙන් ද, තෙවන භාෂාව වශයෙන් සිංහල මව්බස වු ශිෂ්‍යයන් දෙමළ භාෂා ප‍්‍රවීණතාවය ද, දෙමළ මව් බස වූ ශිෂ්‍යයන් සිංහල භාෂා ප‍්‍රවීණතාවයය ද ලබා විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පිටවුණා.  මෙම උපාධිධාරීන් කිසිදු ප‍්‍රමාදයකින් තොරව මෙරට හෝ පිටරට රැුකියා ලබා ගත්තා. සමහරවිට සම්ප‍්‍රදායික විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්ට වඩා මොවුන් ඉදිරියෙන් සිටියා. අවාසනාවට මගෙන් පසු තෙවන භාෂාව අනිවාර්ය කළ ප‍්‍රතිපත්තිය ඉවත් කර තිබෙනවා.
මීට අමතරව සෑම ශිෂ්‍යයෙකු විසින්ම පරිගණක විද්‍යාව ඉගෙන ගත යුතුයි. සබරගමු අනුබද්ධ විශ්වවිද්‍යාලය සමයේම පරිගණක විද්‍යාගාරයක් ඇති කළා. විශ්වවිද්‍යාලයක් බවට පත් වීමත් සමග සෑම ශිෂ්‍යයෙකුටම පරිගණක විද්‍යාව හැදෑරීම අනිවාර්ය කෙරුණා.
 

ඔබ ලෝකයේ රටවල් ගණනාවක අධ්‍යාපන කටයුතුවලට සම්බන්ධ වූ කෙනෙක්. ලෝක මට්ටමේ දි, විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්ට රැකියා ලැබීමේ තත්ත්වය කෙසේ ද?
අද ලෝකයේ සෑම රටකම පාහේ රාජ්‍ය අංශය හැකිළෙමින් පවතිනවා. පෞද්ගලික අංශය ප‍්‍රසාරණය වෙමින් පවතිනවා. මෙම තත්වය ධනවාදී හා මිශ‍්‍ර ආර්ථිකයන් පවතින රටවල පමණක් නොව, සමාජවාදි රටවල ද වෙමින් පවතින අයුරු දැකිය හැකියි. චීනයේ පෞද්ගලික අංශය ශීඝ‍්‍රයෙන් ප‍්‍රසාරණය වෙමින් යනවා. අවසාන කොමියුනිස්ට් රාජ්‍යය වූ කියුබාව ද දැන් ඇමරිකානු ආයෝජකයන් ගෙන්වා ගැනීමට කටයුතු ආරම්භකර තිබෙනවා. ඒ නිසා ඉදිරියේ දී රාජ්‍ය අංශයට රැකියා සැපයීමේ අවස්ථාවන් සීමා වේවි. උසස් අධ්‍යාපනයේ දී මේ කාරණය සැලකිය යුතුයි.
 

නිදහස් අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය යටතේ රජයේ වියදමින් බිහිවන උපාධිධරයා රැකියා වියුක්තව සිටීම, රජයේ අධ්‍යාපන ආයෝජනය අපතේ යාමක්. රාජ්‍ය ආයෝජනයෙන් බිහි කළ ‘මානව ප‍්‍රාග්ධනය’ වශයෙන් සැළකිය හැකි උපාධිධාරීන්, ඉක්මණින්ම රැුකියාවන්ට යොමු කිරීමේ වැඩ පිළිවෙලක් සැකසිය යුතුයි. මේ සඳහා රාජ්‍ය අංශයත්, අර්ධ රජ්‍ය අංශයත්, පෞද්ගලික අංශයත් ඒකාබද්ධව තිරසායී වැඩ පිළිවෙලක් සැකසිය යුතුයි. ලෝකයේ බොහෙමයක් රටවල එබඳු වැඩසටහන් ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා.
 

උගත් පිරිස් අතර විරැුකියාව අවම කිරීම පිණිස ඔබ කරන යෝජනාවක් තිබේ ද? 
සෑම උපාධිධාරියෙකුටම සිංහල, දෙමළ, ඉංග‍්‍රීසි ප‍්‍රවීණතාවයක් විශ්වවිද්‍යාලය තුළ දී දිය යුතුයි. සිංහල මාධ්‍යයෙන් උපාධිය හදාරන්නවුන්ට දෙමළ සහ ඉංග‍්‍රීසි දැනුම ද, දෙමළ මාධ්‍යයෙන් උපාධිය හදාරන්නවුන්ට සිංහල සහ ඉංග‍්‍රීසි දැනුම ද, ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් උපාධිය හදාරන්නවුන්ට සිංහල සහ දෙමළ දැනුම ද ලබා දිය යුතුයි. සෑම උපාධිධාරියෙකුටම පරිගණක හුරුව ලබා දිය යුතුයි. එසේම සෑම උපාධිධාරියෙකුටම ව්‍යවසායකත්ව-කළමණාකරන පාඨමාලාවක් ලබා දිය යුතුයි.
 

උපාධියෙන් පසු ප‍්‍රතිඵල පිට වූ විගස උපාධිධාරීන් රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික ආයතනයකට වසරක පුහුණු කාලයකට අනුයුක්ත කළ යුතුයි. එම කාලය තුළ අභ්‍යාසලාභී දීමනාවක් දීම යහපත්. විදේශ සේවා අංශයට ද, අධ්‍යාපන විශිෂ්ඨතා අනුව ඔවුන් අනුයුක්ත කළ හැකියි. පුහුණු කාලය තුළ ආයතනික කළමණාකාරිත්වය හෝ ක්‍ෂේත‍්‍ර පුහුණුවක් හෝ ඉගැන්වීම වැනි වෘත්තීය පුහුණුවක් හෝ ලබා දීමට සැලැස්විය යුතුයි.  ඕනැම උපාධිධාරියෙකුට රැකියාවකට යාමට උපාධි සහතිකයට අමතරව පුහුණුව අවසානයේ ලබා දෙන සහතිකය අනිවාර්ය කළ යුතුයි. පුහුණුවීම් කාලය සාර්ථකව අවසන් කරන උපාධිධාරීන් එම ආයතනයට අනුයුක්ත කර ගැනීමට රාජ්‍ය අංශය කටයුතු කළ යුතු අතර පෞද්ගලික අංශයට ද එසේ කිරීමට අනුබලයක් ලබා දිය යුතුයි. විදේශීය තානාපති කාර්යාල  හා විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශය මගින් උපාධිධාරීන් විදේශ රැුකියාවන්ට යොමු කිරීමේ ඇති හැකියාව සොයා බැලිය යුතුයි.

උපාධිධාරීන් රැුකියාවන්ට බඳවා ගැනීමේ දී සහ පරිපාලන සේවයට බඳවා ගැනීමේ දී එය  තරග විභාගයකින් කළ යුතුයි. එහි සියයට 75ක බරක් ලිඛිත තරගකාරි විභාගයටත්, සියයට 25ක් සම්මුඛ පරීක්‍ෂණයටත් වෙන් කළ යුතුයි. 


අති පූජ්‍ය බලං‍ගොඩ ආනන්ද ‍මෛත්‍රිය නාහිමියන් සමග
උපාධිධාරීන්ගේ ආත්ම ගෞරවයට හෝ ඔවුන්ගේ ආත්මාභිමානයට හානි වන අන්දමින් දේශපාලනඥයින්ගේ නිර්දේශ  ලබා ගැනීමේ ක‍්‍රමය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කළ යුතුයි. උපාධිධාරීන්ට රැුකියා සැපයීමේ දී අපොස සාමාන්‍ය පෙළ හෝ උසස් පෙළ හෝ පමණක් සමත්ව, පාසැල් හැර ගොස් රැකියා වෙළෙඳපොළට පිවිසෙන තරුණයන්ට තිබෙන රැකියා අවස්ථාවන් අවහිර නො කිරීමට ද ප‍්‍රවේශම් විය යුතුයි.

ඇමරිකාව හා යුරෝපීය රටවල් ඇතුළු දියුණු රටවල ජනගහන වර්ධනය සීමා වීම නිසා ශ‍්‍රම හිඟයකට මුහුණපාමින් සිටිනවා. එම රටවල ආර්ථිකයන් ඉදිරියේ දී රඳා පවතිනු ඇත්තේ ආගමනික ශ‍්‍රමිකයන් මතයි. මෙම රැකියා අවස්ථාවන් කෙරෙහි රජය විසින් වැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුතු වෙනවා.

උපාධිධරයා රැකියා වියුක්තව සිටීම පිළිබඳව විශ්වවිද්‍යාලත්, රජයත්, අධ්‍යාපන බලධාරිනුත්, එසේම පාසැල් අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයත් වගකිව යුතුයි. මේ සිියල්ලන්ම එකතුවී රැකියාවන්ට ගැලපෙන අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයකට සිසුන් යොමු කිරීමට ක‍්‍රියා කළ යුතුයි. රැකියා ලබා ගැනීමට උපාධිධාරියා පාරට බහින තත්ත්වය තුරන් කළ යුතුයි.
   
ඔබ සේවය කරන්නේ නයිජීරියාවේ. විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ගේ රැුකියා ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම්  දීමේ දී, ලංකාව හා නයිජීරියාව අතර යම් වෙනසක් හෝ සමානකමක් දකිනවා ද?
ලංකාව හා නයිජීරියාව යන රටවල් දෙකම දියුණු වන රටවල්. විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත් වන ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව වසරින් වසර ක‍්‍රමයෙන් ඉහළ යාම, රටවල් දෙකටම පොදුයි. නයිජීරියාව 1960 දී බි‍්‍රතාන්‍යයෙන් නිදහස ලබා ගත්තා. ඔවුන් සිය පරිපාලන භාෂාව හා අධ්‍යාපන මාධ්‍යය වශයෙන් අඛණ්ඩව ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව භාවිතා කිරීමට තොරා ගෙන තිබෙනවා. මේ නිසා එ රට දරුවන් පළමු වසරේ සිටම අඛණ්ඩව, ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් අධ්‍යාපනය ලබනවා. එබැවින් නයිජීරියාවේ උපාධිධාරීන් තුළ ඉංග‍්‍රීසි ප‍්‍රවීණතාවය පවතින්නේ ඉහළ මට්ටමකයි. මේ නිසා ඔවුන්ට විදේශීය රටවල ද, ජාත්‍යන්තර සමාගම්වල ද, දේශීය පෞද්ගලික අංශය තුළ ද, රැකියා සඳහා වැඩි අවස්ථාවක් හිමි වෙනවා. එය ලංකාවට වඩා වෙනස් තත්ත්වයක්.
එ රට මධ්‍යම රජයට, ප‍්‍රාන්ත රාජ්‍යයන්ට හා පළාත් පාලන ආයතනයන්ට ලැබෙන මුල්‍ය ප‍්‍රතිපාදනයන් ගෙන් කොටසක්, රැුකියා උත්පාදනයට සහ රැකියා දීමටත් වෙන් කෙරෙනවා. පළාත්පාලන ආයතන සිය බල ප‍්‍රදේශ්‍ය තුළින් බිහිවන උපාධිධාරීන්ට ද, ප‍්‍රාන්ත රාජ්‍යයන් සිය ප‍්‍රාන්තයන්ගෙන් බිහිවන උපාධිධාරීන්ට ද, වැඩි සැලකිල්ලත් දක්වමින් ඔවුන් ට රැකියා ලබා  දෙනවා. මධ්‍යා රජය විසින් ද පොදුවේ උපාධිධාරීන්ට රැකියා ලබා දෙනවා.
 

කෙසේ වෙතත්, උපාධිධාරී රැකියා ප‍්‍රශ්නය කිසිම රටක සියයට සියයක්ම විසඳිය නො හැකියි. මේ නිසා උපාධිධාරීන් අතර ඌණ සේවා නියුක්තියක්, එනම් ‘උපාධි මට්ටමට වඩා අඩු සුදුසුකම් අවශ්‍ය රැකියාවල නිරත වීමක්’ දක්නට ලැබෙනවා. මෙම තත්වය ලංකාවටත් නයිජීරියාවටත් පොදුයි.
 

ඒ රටේත් රැුකියා පුහුණු වැඩ සටහන් තියෙනවා ද?
නයිජීරියාවේ සෑම උපාධිධාරියෙකුම, උපාධි ප‍්‍රතිඵල නිකුත් වූ පසු ‘ජාතික තරුණ සේවා ආධුනිකත්ව පුහුණුවකට’ යොමු කෙරෙනවා. ඒ සඳහා එක් එක් ප‍්‍රාන්ත අගනුවරවල කඳවුරු ඇති අතර, මුල් මාස තුන තුළ ඔවුන් කඳවුරුවල නැවතී පුහුණුව ලැබිය යුතුයි. සතියකට දිනක් ඔවුන් ප‍්‍රජා කටයුතුවල යෙදීමත් පුහුණුවේ කොටසක්. වීදි, මාර්ග, පොදු ස්ථාන ආදිය පවිත‍්‍ර කිරීම, පැල සිටුවීම, උද්‍යාන අලංකරණය ආදිය සඳහා ඔවුන් යොදා ගන්නවා. මේ එක් එක් කඳවුරුවල, විවිධ විශ්වවිද්‍යාලවලින්, සහ විවිධ ප‍්‍රාන්තවලින් තෝරා ගත් ශිෂ්‍යයින් සිටින අතර, කිසිම ශිෂ්‍යයෙකු තමන් අයත් ප‍්‍රාන්තයේ පුහුණුවට යොදනු නො ලැබේ. හැම කෙනෙකුටම පුහුණුව ලැබෙන්නේ  වෙනත් ප‍්‍රාන්තයක ය. පුහුණු කාලය තුළ ඔවුනට මාසික දීමනාවක් ගෙවනු ලැබේ. නයිජීරියාවේ ප‍්‍රධාන භාෂාවන් තුනක් ඇත. උපාධිධාරීන්ට අදාල ප‍්‍රාන්තයේ භාවිතා කරන භාෂාව පිළිබඳව ප‍්‍රවීණතාවයක් ලබා දීමට ද මෙම පුහුණු කාලය යෙදො ගැනේ
මාස තුනක මූලික පුහුණුවකින් පසු උපාධිධාරියගේ විෂය ක්‍ෂේත‍්‍රය අනුව, එක් එක් ආයතනවලට වැඩිදුර පුහුණුව සඳහා යොමු කෙරේ. වර්ෂයක සම්පූර්ණ පුහුණුවකින් පසු සහතිකයක් නිකුත් කරනු ලැබේ. රාජ්‍ය අංශයේ හෝ පෞද්ගලික අංශයේ රැුකියාවකට ඉල්ලූම් කිරීමේ දී මෙම සහතිකය ඉදිරිපත් කිරීම අනිවාර්යයි.
 

මෙම පුහුණුවේ දී සුළු වැඩ කිරීමෙන් ශ‍්‍රමාභිමානය ඇතිවන අතර, හීනමානය නැති වෙයි. විවිධ ජන කොටස්වලට අයත් උපාධිධාරීන් සමග සංකලනය වීමෙන් අන්‍යොන්‍ය අවබෝධයක්, සහයෝගිතාවයක්, ගොඩ නැගේ. තමන්ට ආගන්තුක වූ භාෂාවක් ඉගෙන ගැනීමට අවස්ථාවක් ලැබේ. රැකියාවකට යාම සඳහා පෙර පුහුණුවක් ලැබේ.
 

ලංකාවේ උපාධිධාරීන්ට ද මෙවැනි පුහුණුවක් ලබා දීම සුදුසුයයි මම යෝජනා කරමි.

 

ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාලවල ආචාර්යවරුන් හා මහාචාර්යවරුන් විසින් වවිධ පර්යේෂණ කරනවා. ඒවා කොතෙක් දුරට රටේ ප‍්‍රගමනයට දායක වෙනවා ද?
ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාලවල පර්යේෂණයන් බොහොමයක් කරනුයේ, උසස් වීම් අරභයා ලකුණු රැස්කර ගැනීමේ හෝ අමතර ආදායමක් ලබා ගැනීමේ හෝ, විභාග අවශ්‍යතාවයන් අරමුණුකර ගනිමිනුයි. ජාතික අවශ්‍යතාවයන් අනුව සහ රටේ අවශ්‍යතාවයන් අනුව පර්යේෂණ ක්‍ෂේත‍්‍රයන් හඳුනා ගෙන, විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් එවැනි පර්යේෂණ ව්‍යාපෘති කෙරෙහි යොමු කරන්නේ නම්, යහපත්. එමගින් ජාතික අවශ්‍යතාවය ඉටු වන අතරම, ආචාර්යවරුන්ට අමතර ආදායමක් ලැබීම ද, උසස් වීම් සඳහා ලකුණු එකතු වීම ද යන අවශ්‍යතාවයන් සියල්ලම ඉෂ්ඨවනු ඇතැයි යන්න මගේ අදහසයි.
රාජ්‍ය අංශයේ සමහර ආයතන, ඔවුන් උනන්දුවක් දක්වන පර්යේෂණ ව්‍යාපෘති සඳහා අනුග‍්‍රහයන් දක්වනවා. මෙම ව්‍යාපෘතිවල නිර්දේශ කෙතෙක් දුරට ප‍්‍රායෝගික ද, උචිත ද, යන්න පිළිබඳව සොයා බලා ඒවා ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට පියවර ගැනීම එම බලධාරීන්ගේ වගකීමයි.
ජාත්‍යන්තර කීර්තියටපත් විද්‍යාඳයින්, ආචාර්යවරුන් සහ විද්වතුන් ලංකාවේ සිටිනවා, ඔවුන්ගේ පර්යේෂණයන් සඳහා රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහය දිය යුතුයි.  විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරුන් වයස 65 දී විශ‍්‍රාම ගිය පසු ඔවුන්ට අකර්මණ්‍ය වීමට ඉඩ නො දී, වැඩ කළ හැකි, දක්‍ෂ උගත් මහාචාර්යවරුන්ගේ සේවය තවදුරටත් රටේ අධ්‍යාපන සංවර්ධනයට හා ආර්ථික සංවර්ධනයට ලබා ගැනීම සඳහා ජාතික වැඩ පිළිවෙලක් සකස් කළ යුතුයි. ඔවුන්ගේ දේශපාලන මති මතාන්තර හෝ දේශපාලන සමබන්ධතා නො සලකා, ඔවුන්ගේ විශේෂඥතාවය සහ දක්‍ෂතාවය ගැන සලකා  ඔවුන්ගෙන් රටට සේවයක් ලබා ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙලක් සැකසිය යුතුයි.
 

ලංකාව හා නයිජීරියාව අතර විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ගේ  විනය සහ හැසිරීම් සම්බන්ධයෙන් දැකිය හැකි සමානකම් හෝ වෙනස්කම් තිබෙනවා ද?
නයිජීරියාවේ ප‍්‍රධාන වශයෙන් විශ්වවිද්‍යාල වර්ග තුනක් තිබේ. ඒ, මධ්‍යම රජයට අයත් විශ්වවිද්‍යාල, ප‍්‍රාන්ත රාජ්‍යයන්ට අයත් විශ්වවිද්‍යාල සහ පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල යනුවෙනි. එ රට ජාතික විශ්වවිද්‍යාල කොමිෂමේ කාර්්‍යය වන්නේ, මේ සෑම විශ්වවිද්‍යාලයකම එකාකාර ප‍්‍රමිතීන් පවත්වා ගෙන යාමයි.
විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළු වීම සඳහා සිසුන් තරගකාරි විභාගයකට පෙනී සිටිය යුතු අතර, විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රවේශය නයිජීරියාවේ ජාතික විශ්වවිද්‍යාල කොමිෂන් සභාව යටතේ මධ්‍යගත කෙරුණකි. එ රට විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළු වීමට වයස් සීමාවක් නැත. කිහිප වරක් වුව, ප‍්‍රවේශ පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටිය හැකි ය. පාසැල් හැර ගොස් වසර ගණනාවකට පසුව වුව ද විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රවේශ පරීක්‍ෂණය සමත්ව විශ්වවිද්‍යාලයට ඇතුළු විය හැකි ය. ලංකාවේ ද වැඩිහිටි ශිෂ්‍යයන්ට අභ්‍යන්තර වශයෙන් උපාධි පාඨමාලා හැදෑරීමේ අවස්ථාව ලබා දීම වැදගත් ය.
 

නයිජීරියාවේ  නිදහස් අධ්‍යාපනයක් නොමැත. ප‍්‍රාථමික පන්තියේ සිටම ගාස්තු අය කෙරේ. රජයේ පාසැල්වල සහ විශ්වවිද්‍යාලවල ගාස්තු සාපේක්‍ෂ වශයෙන් පහත් වන අතර, පෞද්ගලික පාසැල්වල හා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලවල ගාස්තු ඉහළ ය. විශ්වවිද්‍යාලවලට අමතරව උපාධි ප‍්‍රධානය කරනු ලබන උසස් තාක්‍ෂණික විද්‍යාල හා උසස් අධ්‍යාපන විද්‍යාල ද ඇත.
 

පොදුවේ විශ්වවිද්‍යාලවල  ඉහළ මට්ටමේ විනයක් පවතී. එහි කිසිදු අන්දමේ නවක වදයක් නැත. නවක වදය ඔවුන් නොදන්නා වචනයකි. නවක සිසුන් සුහදව පිළිගැනීමත් ඔවුන්ට විශ්වවිද්‍යාල පරිසරයට හුරුවන තෙක් මග පෙන්වීමත් ජ්‍යෙෂ්ඨ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් විසින් කරනු ලැබේ. ශිෂ්‍යයන්ට හෝ ශිෂ්‍යාවන්ට උසුළු විසුළු කිරීම් හෝ ශිෂ්‍ය ගැටුම් හෝ දක්නට නැති තරම් ය. සාමාන්‍යයෙන් ශිෂ්‍ය පෙළපාලි හෝ උද්ඝෝෂණ නොමැති අතර පෝස්ටර් ඇලවීම් ආදිය නොමැත. බොහෝ ප‍්‍රශ්න ශිෂ්‍ය සංගම් හා කළමනාකාරිත්වය අතර සාකච්ඡා මගින් විසඳා ගනියි. දැඩි ශිෂ්‍ය අරගල දක්නට ලැබෙන්නේ ඉතා කලාතුරකිනි.
 

එ රට සිසුන් ඉතා සුළු පිරිසක් අතර විභාග අක‍්‍රමිකතාවයන් දකනට ලැබේ. විභාග අක‍්‍රමිකතතාවයන්ට හසුවන සිසුන් විශ්වවිද්‍යාලයෙන් නෙරපනු ලැබේ. මේ නිසා විභාග අක‍්‍රමිකතාවයන්ට පෙළඹෙන ශිෂ්‍ය පිරිස ඉතා අල්ප ය.
 

සාමාන්‍යයෙන් එ රට ජන සමාජයෙහි හැඩතල කොහොම ද?
නයිජීරියාවේ හා ලංකාවේ මහජන විනය සම්බන්ධයෙන් එතරම් වෙනසක් දක්නට නැත.
 

ලංකාවේ වාහන පදවන්නේ පාරේ වම් පසිනි. නයිජීරියාවේ වාහන පාරේ දකුණු පසින් පදවනු ලැබේ. මිනිිසුන් සහ භාණ්ඩ ප‍්‍රවාහනය කිරීම සඳහා මෝටර් සයිකල් යොදා ගැනීම නයිජීරියාව් බහුල ය, පිටුපසින් මගියෙකු හා ඔහුගේ භාණ්ඩ පටවා ගෙන ගෙන අතර, ගමන් දුර අනුව ගාස්තුවක් අය කෙරේ. හෙල්මට් පැළඳීම අනිවාර්ය නොවේ. එය නීතිගත කිරීමට උත්සහා කළ ද විරෝධතා නිසා නො හැකි විය. රියැදුරන්ගේ ඉවසීම, ලංකාවට  වඩා වැඩි ය. රියැදුරන් එකිනෙකා බැණගනු දැක නැත. අනතුරක් වූ විට රියැදුරන් දෙදෙනා සාකච්ඡාකර ප‍්‍රශ්නය විසඳා ගනී. බරපතළ අනතුරක දී පමණක් පොලීසිය කැඳවයි.
 

එ රට පොදු ප‍්‍රවාහන මාධ්‍යයන් වශයෙන් කාර් සහ වෑන් බහුලව යොදා ගනිති. එහි අපේ මෙන් දියුණු සංවිධානාත්මක පොදු ප‍්‍රවාහන සේවාවක් නොමැත. පෞද්ගලික වාහන භාවිතය වැඩි ය. තීරුබදු රහිත හෙයින් වාහන ඉතා ලාබ ය. කම්කරුවෙකුට වුව ද වාහනයක් තබා ගත හැක. ඉන්ධන නිපදවන රටක් හෙයින් ඉන්ධන ද ලාබ ය.
වැටුප් මට්ටම් ලංකාවට සාපේක්‍ෂ වශයෙන් ඉහළ වුව ද, භාණ්ඩ මිළ ලංකාවට වඩා ඉතා ඉහළ ය. ලංකාවේ මෙන්, වැටුප් නියමිත දිනට ගෙවීමක් නැත. වැටුප් සමහරවිට සතියක් දෙකක් ප‍්‍රමාද වෙයි. සමහර ස්ථානවල මාස කීපයක් පවා ප‍්‍රමාද වන අවස්ථා ඇත. එහෙත් වැටුප් ප‍්‍රමාද වූවා යයි කියා කම්කරු විරෝධතා නැත. නයිජීරියානුවන්ට ඇති ඉවසීම පුදුම සහගත ය.

 
බොහෝ සුළු වෙෙළෙන්දන් තවම පැරණි මිණුම් ක‍්‍රම භාවිතා කරයි. හුණ්ඩුවෙන් සහල් සහ පිටි ආදිය මැනීමත්, එළවළු පළතුරු ගොඩවල් වශයෙනුත් මිළ නියමකර විකිණීමත් තවම දැකිය හැකි ය.
සමාප්තයි.
2015/10/21. 

සරත් වීරවංශ මහතා




 

ගාමිණී සහ ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ ඡායාරූප පැතිකඩක්



ගාමිණී සහ ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ පැතිකඩක්

ප‍්‍ර‍්‍රවීණ ඡායාරූප ශිල්පී ශ‍්‍රී ලාල් ගෝමස්ගේ 
                          කැමරා ඇසින්
 

 
ශ්‍රී ලාල් ගෝමස්

(ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
සිිංහරාජය වැනි රක්ෂිත වනාන්තරවලට ඇතුළු වන ස්ථාන අසල සවිකළ පුවරුවල මෙබඳු වැකියක් දක්නට ලැබේ.
 


‘නරඹා ආපසු යන විට පා සටහන් පමණක් ඉතිරිකර යන්න.

හිටපු ජනපති ජේ. ආර් සහ ගාමිණී
 

ඡායාරූප පමණක් රැගෙන යන්න’
 

වනාන්තරයක ඡායාරූප යනු, එහි වෙසෙන සතා-සීපාවා, භූමි දර්ශන සහ ගහ-කොලවල හෘද්‍යංගම රිද්මයේ මතකයයි. එය ජීවමාන කරන්නා, ‘ඡායාරූප ශිල්පියා’ ලෙස හැඳින්වේ.
 



මේ කාරණාව දේශපාලනයට ද අදාළ ය. දේශපාලනය යනු, ප‍්‍රීති ඝෝෂා, ඔලවරසන්, ජයග‍්‍රහණ හෝ පරාජයන්, රැවුම්-ගෙරවුම්, කැපිලි-කෙටිලි, කුමන්ත‍්‍රණ, ගුටි හුවමාරු, හිරේ ලැගීම්, චෝදනා, කෙළවරක් නැති උත්සව, උද්ඝෝෂණ, මහජන රැළි, ජනතා හඬට කන් දීම් ආදී, පුළුල් ක‍්‍රියාදාමයක එකතුවකි. එය අවිවේකයෙන් ද ගහණ ය. කොතෙක් යස ඉසුරු පැවතිය ද, බොහොමයක් දේශපාලනඥයන්ට අවසන ඉතිරි වන්නේ මතකයන් දෙකකි. ඉන් එකක් වන්නේ, තමන් කළ හොඳ හෝ නරක ඔස්සේ එන, ජනතා කැමැත්ත හෝ ජනතා කෝපයයි. අනෙක, දේශපාලනය නමැති ඉතා පුළුල් ක‍්‍රියාවලිය තුළ ඡායාරූප ශිල්පීන් විසින් ඉතිරි කළ මතක සටහන් ය! දේශපාලනය නමැති මහා ක‍්‍රියාවලිය විසින් ඒවා ‘ඉතිහාසයට අයත් පිටු’ බවට පත්කර තිබේ. රටක ඉතිහාසයේ පිටු අතරට පිවිසෙන්නට ලැබීම, යමෙකුට කලාතුරකින් ලැබෙන වාසනාවකි.
 

දිවංගත ගාමිණී දිසානායක මහතා, ඒ වාසනා මහිමය නො අඩුවම ලැබූවෙකි. කොත්මලෙන් බිහිවූ ඔහු, ජාතික දේශපාලන කරළියට පිවිසෙන්නේ 1977 දී බලයට පැමිණි ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ආණ්ඩුවත් සමගිනි. එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් බලයට පැමිණ රටේ ජනපති පදවියට පත් ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා, මහවැලි සංවර්ධන දැවැන්ත ව්‍යාපාරය භාර දුන්නේ ගාමිණීට ය. එකල එය අභියෝගාත්මක කාර්්‍යයක් විය. ඊට එරෙහිව මෙන්ම ගාමිණීට එරෙහිව ද දැඩි විවේචන එල්ල විණි. එහෙත් ඔහු වර්ෂ 1994 ඔක්තෝබර් 24 වැනි දා,  කොළඹ තොටළඟ කොටි බෝම්බයෙන් හදිසියේ මියයන තුරුම රටට සේවය කළේ ය. එය රටේ ඉතිහාසයෙහි පිටු අතර රැඳෙන දේශපාලන ගමනකි.
 

දැන් ගෙවී යන්නේ 2015 වර්ෂයයි. අද රටට සැපයෙන බතින් තුනෙන් එකක් පමණ නිපැයෙන්නේ මහවැලි කුඹුරුවලිනි. 2011 වසරේ සංඛ්‍යාලේඛන අනුව, වී වගා කෙරනෙ මහවැලි කුඹුරු ප‍්‍රමාණය හෙක්ටයාර් 1,75,113කි. ඉන් නිපැයෙන වී අස්වැන්න මෙටි‍්‍රක් ටොන් 7, 89,321ක් පමණ වේ. මහවැලිය ගැන කොතෙකුත් විවේචන තිබෙන බව ඇත්ත ය. එහෙත් අද රටේ කුසගිනි නිවීම පිණිස ඉන් ලැබෙන දායකත්වය අමතක කිරීමට නුපුළුවන. ගාමිණී දිසානායක මහතා අද අප අතර නැත. එසේ වුව ද, ඔහු කළ මෙහෙවරෙහි ගුණ සුවඳ තවමත් රටට දැනෙයි.
 

ගාමිණී දිසානායක මහතා පිළිබඳව මේ සටහන ලියන්නේ විශේෂ කාරණයක් නිසා ය. ඔහුගේ 21 වැනි ගුණ සමරුව, ඔක්තෝබර් 24 වැනි දින කොළඹ 07, ගාමිණී දිසානායක පිළිරුව ඉදිරිපිට පවත්වන්නට කටයුතු යොදා තිබීම, ඒ කාරණයයි. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, ගාමිණීගේ බිරිඳ ශ‍්‍රීමා දිසානායක, පුතුන් වන නවීන් (වැවිලි කර්මාන්ත ඇමති) සහ මයන්ත (පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී) යන මහත්ම මහත්මීන් ඇතුළු පිරිසක් ඊට සහභාගි වෙති. ඇත්තටම සටහනට නිමිත්ත එයමත් නොවේ! ඔහුගේ ගුණ සමරුව නිමිත්තෙන් අප හිතමිත‍්‍ර ඡායාරූප ශිල්පී ශ‍්‍රී ලාල් ගෝමස් මහතා, ‘වලස්පතිගේ අඩවියට’ එවූ පින්තූර සමූහයයි! ඉන් ගාමිණීගේ දේශපාලන ක‍්‍රියාවලිය රටේ ඉතිහාසයේ පිටු අතරට ගොස් ඇති ආකාරය අපූරුවට චිත‍්‍රණය වෙයි. එසේම ලංකාවේ දේශපාලන කතා පුවත්වල වැදගත් පැතිකඩක් ද ඉන් නිරූපනය වෙයි. අපේ ශී‍්‍ර ලාල්, ගාමිණී දිසානායක නමැති ප‍්‍රබල දේශපාලන චරිතය, බොහොම ගැඹුරු දැක්මකින් යුතුව රටේ ඉතිහාසයේ පිටු අතරට රැගෙන ගොස් තිබේ. ශ‍්‍රී ලාල් දැන් සේවය කරන්නේ, ගාමිණීගේ පුත් වැවිලිි කර්මාන්ත අමාත්‍ය, නවීන් දිසානායක මහතාගේ මාධ්‍ය ලේකම්වරයා වශයෙනි.
 

මහවැලිය බාරගත් ගාමිණීගේ මාධ්‍ය ලේකම්වරයා වූයේ ප‍්‍රකට මාධ්‍යවේදියෙකු වූ බී. එච්. හේමප‍්‍රිය මහතා ය. කලින් වාරිමාර්ග විෂය භාරව සිටි, සී. පී. ද සිල්වා සහ මෛත‍්‍රීපාල සේනානායක යන ඇමතිවරුන් යටතේ ද වැඩ කළ හේමප‍්‍රිය මහතා, ඒ සම්බන්ධයෙන් හසල දැනුමක් ලැබූවෙකි. ඔහු කොතෙක් කැපවීමෙන් වැඩ කළේ ද යත්, ගාමිණීගේ මහවැලි මාධ්‍ය ඒකකය, එකල ලංකාවේ පැවති ප‍්‍රබලම මාධ්‍ය සංචිතය බවට පත් විණි. ඇමතිවරයාගේ අනුදැනුම පරිදි, හේමප‍්‍රිය මහතාගේ මෙහෙය වීමෙන්, ලංකාවේ ඉතා ප‍්‍රබල මාධ්‍යකරුවන් සහ කලාකරුවන් රැසක් එහි සේවය කළහ. රජරට සේවයේ හිටපු අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්, ස්වර්ණ ශ‍්‍රී බණ්ඩාරයන්ගේ සොහොයුරා වූ, ශිවපාල බණ්ඩාර හෙවත් ‘ශිව බණ්ඩාර’ (ඉසුර සඟරාවේ කර්තෘ) සහ සතිස්චන්ද්‍ර එදිරිසිංහ, සනත් ගුණතිලක, සනෝජා බිබිලේ, ජයලත් මනෝරත්න, ප‍්‍රසන්න විතානගේ වැනි කලාකරුවන් ද, ආනන්ද ධර්මප‍්‍රිය සහ සුගත් වටගෙදර ඇතුළු මාධ්‍යවේදීන් මෙන්ම ඡායාරූප ශිල්පීන් ද රැසක් ඒ අතර වූහ. අපේ ශ‍්‍රී ලාල් ගෝමස්, 1980 වසරේ පටන් 1990 දක්වාම සේවය කළේ ගාමිණීගේ මාධ්‍ය ඒකකයේ ය. ඔහු ගාමිණී දිසානායක පවුලේ හිතවතෙකු ද වෙයි. ඒ කාලය තුළ, ලංකාවේ දේශපාලන තලයේ බොහෝ හැඩතල තම කාචයට හසුකර ගැනීමට ඔහුට හැකි විය.
 

‘වලස්පතිගේ අඩවියේ’ මේ සමග පළ කෙරෙන ඡායාරූප බහුතරයක්, ශ‍්‍රී ලාල්ගේ කැමරාවෙනි. සමහරක් ඔහුගේ වෘත්තීය සගයන්ගේ කැමරාවෙනි. අපේ උත්සාහය ගාමිණී දිසානායක නමැති දේශපාලනඥයා ගැන යම් මතක සමරුවක් ඔබ හමුවේ තැබීම ය. එහෙත් ඉන් කියැවෙන කතා පුවත්,  මතක සමරුවෙන් ඔබ්බට ගිය දේශපාලන ඉතිහාසයක් විදහා දක්වනු පෙනෙයි.
2015/10/20.


 

එංගලන්තයේ එළිසබෙත් මහ රැජින පැමිණි අවස්ථාව

දිඹුලාගල නාහිමියන් සමග


මාග්‍රට් තැචර්, ජේ. ආර් සහ ගාමිණී
ගාමිණී ජනාධිපති නීතිඥවරයෙකු ලෙස දිවුරුම් දුන් දා ලලිත් ගෙන් උණුසුම් සුභ පැතුම් 
ගාමිණී ජනාධිපති නීතිඥවරයෙකු ලෙස දිවුරුම් දුන් දා රනිල් (වත්මන් අගමැති) සමග-ශ්‍රීමා දිසානායක මහත්මිය ද ඡායාරූපයේ වෙයි
ආර්. ප්‍රේමදාස ජනපති සමග
ඉන්දීය සාම හමුදා කාලේ
ධර්මසිරි, බන්දුල සහ ගාමිණී
චන්ද්‍රිකා සහ ගාමිණී
භීෂණ කාලේ
ක්‍රිකට් ගැන ඇල්ම
සිය බිරිය ද සමග ගාමිණී දිවංගත ඩෙන්සිල් කොබ්බෑකඩුව රණවිරුවා සමග-දකුණේ පාලිත පැල්පොල මහතා
එහෙමම නෙවෙයි ගාමිණී!
ජේ. ආර්., ජේ. එන්. ඩික්සිත් (මැද) සහ ගාමිණී
කොත්මලේ දියවර නිකුත් කළ දා-ජේ. ආර්, රොනී සහ ගාමිණී (ශ්‍රී ලාල් ගෝමස් ද කැමරාව අතේ තබා ගෙන පින්තූරයේ සිටියි)
ශ්‍රී ලාල් ගාමිණී සමග