Total Pageviews

Sunday, March 29, 2015

සැරසින් සහෝදරයෝ

ලංකාවේ ගල් යුගය වෙනුවෙන් සටන් කළ
සැරසින් සහෝදරයෝ


 පුරාවිද්‍යා පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන ආයතනයේ පර්යේෂක 

සහ හිටපු නියෝජ්‍ය පුරාවිද්‍යා අධ්‍යක්ෂක (කැණීම්) 

ආචාර්ය නිමල් පෙරේරා මහතා සමග කළ සාකච්ඡාවක් ඇසුරිණි.


ආචාර්ය නිමල් පෙරේරා මහතා




(සාකච්ඡා කළේ-ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)

වාර්තාවී ඇති ආකාරයට, ලංකාවේ ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය ගැන මුල්ම පර්යේෂණ පවත්වා ඇත්තේ, ඊ. ඊ. ග‍්‍රීන් සහ ජේ. පෝල් (E. E. Green and John pole) යන බි‍්‍රතාන්‍ය ජාතික පුරාවිද්‍යාඥයන් දෙදෙනා ය. ඔවුන් ලංකාවේ උස් බිම් තෙත් කලාපය ගවේෂණයකර ශිලා මෙවලම් (ගල් ආයුධ) සොයා ගත්හ. එය ලංකාවේ කෙරුණු මුල්ම ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික ගවේෂණයයි. ග‍්‍රීන් මහතා මස්කෙළිය අවටින් තිරුවානා සහ කහ`ද ඛණිජවලින් නිර්මාණය කළ ශිලා මෙවලම් සොයා ගත්තේ ය. පෝල් මහතාට ද එබඳුම ශිලා මෙවලම් හමු වූයේ පේරාදෙණිය සහ නාවලපිටිය යන ප‍්‍රදේශවලිනි. ඔවුන් ඒවා සොයා ගෙන තිබුණේ පොළොව මතුපිටිනි. ගවේෂණ සිදු වූයේ 1885 වසරේ දී ය. එනම් අදින් වසර 130කට පමණ පෙරාතුව ය.

 
ෆිරිට්ෂ් සැරසින්-මැද


පෝල් සැරසින්

 මේ කියන කාල වකවානුව ලංකාවේ බි‍්‍රතාන්‍ය යටත් විජිත පාලන සමයයි. එකල යුරෝපයේ විද්‍යාර්ථීන් අතර පවා, ලෝකයේ ගල් යුගය පිළිබඳ විවිධ මති-මතාන්තර පැවතුණි. එබැවින් ලංකාවේ ගවේෂණවලින් හමුවූ ශිලා මෙවලම්, සැබෑ මානව කෘතීන් ද යන්න ගැන සැක සංකා මතුව තිබිණි. එහෙත් ඊ. ඊ. ග‍්‍රීන් සහ ජේ. පෝල් යන විද්වතුන් සිය පර්යේෂණ දිගටමකර ගෙන ගියහ. ලංකාවේ ද ගල් යුගයක් පැවති බව, ඔවුන්ගේ විශ්වාසය විය.

ඒ කාලයේ දීම තවත් මානව හා ස්වභාවික විද්‍යාඥයින් දෙපලක් ඊට එක් වූහ. ඔවුන් ස්විස් ජාතික ඥාති සොහොයුරන් දෙදෙනෙකි. ලංකාවේ ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය පිළිබ`ද ප‍්‍රථම වරට ශාස්ත‍්‍රීය පර්යේෂණ සිදු වූයේ, ඔවුන් අතිනි. ඔවුහු නමින්,  ‘සැරසින් සහෝදරයන්’ (Sarasin) ය. පුරාවිද්‍යා ක්ෂේත‍්‍රයේ දී ‘සැරසින්වරුන්’ යයි ප‍්‍රකට ඔවුන් දෙදෙන එ රට ස්වාභාවික ඉතිහාසඥයන් ය. මින් එක් අයෙකු ‘ෆිරිට්ෂ් සැරසින්’ ය. අනෙක් සොහොයුරා ‘පෝල් සැරසින්’ ය.

ඔවුන් මුල් වරට ලංකාවට පැමිණ ඇත්තේ 1885 වර්ෂයේ ය. ඉන් පසුව ලංකාවේ වැදි ජනයා (ආදි වාසීන්) ගැන කරුණු අධ්‍යනයකර තිබේ. ඒ අනුව, වැදි ජනයාගේ ‘ශාරීරික මානව විද්‍යාව’ සහ ‘මානව වංශ විද්‍යාව’ මුලින්ම අධ්‍යනය කළ ඔවුහු වැදි ජනයාගේ සංස්කෘතික මෙවලම් ආදිය ද රැුස්කර ඇත. ඒ සමගම ඔවුන්ගේ ජීවන ක‍්‍රමය, සම්ප‍්‍රදායික අර්ථ ක‍්‍රමය සහ මුඛ පරම්පරාගතව එන සංස්කෘතික කාරණා ගැන ද අධ්‍යනයකර ඇත. ඔවුන් ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික පර්යේෂණ කෙරෙහි නැඹුරුවී ඇත්තේ ඉන් පසුව ය.

මේ වන විට ලංකාවේ වැද්දන් පිළිබඳ පළ කෙරුණු ප‍්‍රකාශ සහ මති-මතාන්තර, ප‍්‍රති විරුද්ධ උගතුන් විසින් සැකයට භාජනය කරන තත්ත්වයක් ද තිබිණි. ග‍්‍රීන් සහ පෝල් යන විද්‍යාඥයන් 1885 දී රැුස් කළ ශිලා මෙවලම් ද සැබෑ මානව කෘතීන් ද? යන්න ගැන පවා සැක කෙරිණි. කෙසේ වෙතත් සැරසින්වරු 1885 වසරේ මහඔය (වත්මන් අම්පාර දිස්ත‍්‍රික්කයට අයත්) නම් ස්ථානයෙන් ශිලා මෙවලම් සමූහයක් සොයා ගෙන තිබිණි. ඒවා ගැන ද සැක සංකා මතුවී ආවේ ය.

පසුව සැරසින් සොහොයුරන් 1903 වසරේ, ගිනිිකොණ දිග ආසියාවට අයත් ‘සුලූවිසි දූපත්’ බලා පිටත් වූහ. ඒ, එහි වෙසෙන ආදි වාසීන් ගැන පර්යේෂණ කරනු පිණිස ය.


ලමොන්කොං ගල් ලෙන

සුලූවිසි දූපත්වලට ගිය සැරසින් සොහොයුරන්, එහි ‘ලමොන්කොං’  (Lamoncong) නමැති ගල් ලෙනක් කැණීම් කොට ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයට අයත් ශිලා මෙවලම් (ගල් ආයුධ) සොයා ගත්හ. ඒ අතර ලෙන අවට ජීවත්වූ ‘සුලූවිසි ටෝලා’ නම් ආදි වාසී ජනයා ගැන ද මානව විද්‍යා පර්යේෂණ කළහ. මෙහි දී ඔවුහු එක් කාරණයක් මැනවින් පසක්කර ගත්හ. එනම්, ලංකාවෙන් රැස් කළ ගල් ආයුධ සහ සුලූවිසි දූපත්වලින් රැුස් කළ ගල් ආයුධ, නිසැකවම ආදි වාසී ජනයාගේ සැබෑ මානව කෘතීන් වන බවයි. ලමොන්කොං ගල් ලෙන අවට ජීවත්වූ ටෝලා ආදි වාසීන් සහ ගල් ආයුධ අතර ද සෘජු සම්බන්ධයක් ඇති බව  ඔවුන්ට වැටහිණි.




ලංකාවේ ශිලා මෙවලම් සම්බන්ධයෙන් මේ වන විට පැවතියේ විවාදාපන්න තත්ත්වයකි. ගල් ආයුධ හමු වුව ද, ලංකාවේ ගල් යුගයක් තිබිණැයි යන්න, ඇතැම් විද්වතුන් අතර සැකයට බඳුන්වූ අදහසක් විය.


වර්ෂ 1907 දී සැරසින් සොහොයුරන් යළි ලංකාවට පැමිණියහ. ලංකාවේ සැබෑ ගල් ආයුධ තිබේ ය, යන අදහස සහ එහි ගල් යුගයක් පැවතියේ ය, යන අදහස තහවුරු කිරීම සඳහා තදුරටත් පර්යේෂණ පැවැත්වීම, ගමනේ අරමුණ විය. ලංකාවට පැමිණි ඔවුහු වැල්ලවායට නුදුරු තෙළුල්ල අසල ‘දානියා ගල් ගේ’ කැණීම් කළහ. එහෙත් ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික මානව ජනාවාස සාධක හමු නො වී ය. ඊළ`ගට කතරගම ගිය ඔවුහු කිරි වෙහෙර අසල ගල් ගේ නම් ස්ථානයෙහි ඇති ‘දෙබිඩි ගල් ගේ’ කැණීම් කළහ. ඉන් තිරුවානා පාෂාණවලින් තැනූ ගල් ආයුධ, කහඳ පාෂාණ න්‍යෂ්ඨියක් ඇතුළු අවශේෂ හමුවිණි. එහෙත් මේවා සැබෑ මානව කෘතීන් ද? යන සැකය ද ඔවුන් තුළ පැවතිණි. අනතුරුව සැරසින්වරු බිබිලේ හරහා ‘වැදි රටට’ (වැදි ජනයා බහුලව වෙසෙන ප‍්‍රදේශය) ගියහ. එහි දී බිබිල සහ නිල්ගල අතර පිහිටි ගල් ලෙන් ගණනාවක් ගවේෂණය කළහ. එයින් ද ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික මානව ජනාවාස සාධක හමු නො වී ය.

ඊට පසුව ඔවුහු නිල්ගල ප‍්‍රදේශයේම ‘ගොන්ගොඩදෙණිය’ නම් ගල් ලනක් කැනීම් කළහ. එයින් ශිලා මෙවලම්, සත්ත්ව අවශේෂ සහ ඉතා තදින්ම ජීර්ණය වීම නිසා කැබලි බවට පත්වූ මානව ඇට සැකිල්ලක් ද සොයා ගත්හ. සැරසින්වරුන් එය, ‘ගොන්ගොඩදෙණිය’ ගල් ලෙන යයි කීව ද, ජනප‍්‍රිය ව්‍යවහාරයේ දී එය ‘නිල්ගල ගල් ලෙනයි’.

පසු කාලීනව නිල්ගල අවට ප‍්‍රදේශයේ පර්යේෂණ කළ ආචාර්ය සිරාන් දැරණියගල මහතා පවසන අන්දමට, සැරසින්වරුන්ට මානව ඇට සැකිල්ලක් හමුවූ ගල් ලෙන, නිල්ගල ගල් ලෙනයි. එහි සැබෑ නම ‘මහවෙල ගල් ලෙන’ බව දැරණියගල මහතාගේ මතයයි. සැරසින්වරුන්ට හමුවූ දිරා ගිය මානව ඇට සැකිල්ල, ලංකාවේ ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික පර්යේෂණවලින් සොයා ගත් ප‍්‍රථම ආදි මානව ඇට සැකිල්ල ද වෙයි.

නිල්ගල ගල් ලෙන කැණීමේ දී සැරසින් සොහොයුරන් ‘පස් ස්ථර වින්‍යාස සංකල්පය’ ද (පස් තට්ටු අනු පිළිවෙල අධ්‍යනය කිරීම), භාවිතකර තිබිණි. එකල එය ළදරු වියෙහි පැවති සංකල්පයක් විය. කෙසේ වෙතත් ඔවුන් පස් ස්ථර වින්‍යාස සංකල්පය කැණීමකට භාවිතකර තිබුණේ ද ලංකාවේ ප‍්‍රථම වරට ය. ඇට සැකිල්ල හමුවූ පස් ස්ථරය, අදින් වසර 5500ක් පමණ පැරණි වියහැකි බව නූතන පුරාවිද්‍යාඥයන්ගේ මතයයි. ඉන් සොයා ගත් සත්ත්ව අවශේෂ අතර, වර්තමානයෙහි පහත රට තෙත් කලාපයට පමණක් සීමාවී සිටින ‘අකාවස්’ (Acavus) වර්ගයේ ගස් බෙල්ලන්ගේ කොටස් ද බහුලව තිබිණි.

පසුව ඔවුහු නිල්ගල ඉසව්වේම දානිගල ගල් ලෙන්, මාලිගහ ගල් ලෙන්, ඇකිරියන්කුඹුරේ ගොන්ජිනේ ගල් ලෙන ආදී ස්ථානවල ද කැණීම් කළහ. එහෙත් සාර්ථක ප‍්‍රථිපල නො ලැබිණි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ගල් යුගයක් පැවති බව, සාධක සහිතව පෙන්නුම් කිරීම සැරසින්වරුන්ගේ අභිප‍්‍රාය විය. ඔවුහු ඒ සඳහා දිගින් දිගටම පර්යේෂණ කළහ.


කඳුරට චාරිකා

මීළඟට සැරසින් සොහොයුරන් යොමු වූයේ රටේ උස් බිම් තෙත් කලාපයට අයත් ප‍්‍රදේශවලට ය. ඒ අනුව, බණ්ඩාරවෙල ප‍්‍රදේශයේ කඳුකර භූමි ගණනාවක් ගවේෂණය කළහ. එහි දී පොළොව මතුපිටින් කහඳ සහ තිරුවානාවලින් සාදන ලද ශිලා මෙවලම් බහුල වශයෙන් හමු විණි. ඉන් පසුව සැරසින්වරු මහනුවර ප‍්‍රදේශයේ ගවේෂණවලට යොමු වූහ. ඉන් පොළාව මතුපිටින් ගල් ආයුධ සුළු ප‍්‍රමාණයක් පමණක් සොයා ගන්න ලදී.

ඉක්බිති ඔවුහු පේරාදෙණියට ගියහ. එහි දී ඔවුන්ට ඊ. ඊ. ග‍්‍රීන් සහ ජේ. පෝල් යන බි‍්‍රතාන්‍ය ජාතික පුරාවිද්‍යාඥයන් දෙදෙන මුණ ගැසුණි. එය ඉතාමත් වැදගත් අවස්ථාවක් විය. හමුවේ දී ඔවුන්ට, ග‍්‍රීන් මහතා පුණ්ඩළුඔය ප‍්‍රදේශයෙන් රැස් කළ ගල් ආයුධ එකතුවත්, පෝල් මහතා මස්කෙළිය සහ නාවලපිටියෙන් රැුස් කළ ගල් ආයුධ එකතුවත් පරීක්ෂා කරන්නට අවස්ථාව ලැබිණි. ඉක්බිතිව ඔවුහු එක්ව, ඒ සියල්ල ස්ථිර වශයෙන්ම සැබෑ මානව කෘතීන් බව ප‍්‍රකාශයට පත් කළහ. ඉන් නො නැවතී, පේරාදෙණියට නුදුරින් මහවැලි ගඟ අසල ඇති කඳුකර භූමි ද ඒකාබද්ධව ගවේෂණය කළහ.

 
නිල්ගලට නුදුරු එක්ගල් ඔය ජලාශය


සැරසින්වරු ලංකාවේ ශිලා මෙවලම් වර්ගීකරණය කළේ ද යම් විධිමත් පිළි වෙලකට ය. මේ වන විට,  යුරෝපයේ ගල් ආයුධ වර්ගීකරණ රටාවක් සැකසී තිබිණි. ඊට පදනම්ව තිබුණේ  ඕස්ටේ‍්‍රලියාවේ සහ අන්දමන් දූපත්වල කෙරුණු පර්යේෂණයි. සැරසින්වරු ලංකාවේ ගල් ආයුධ වර්ගීකරණය කළේ, ඒ යුරෝපීය රටාවන් ද සංසන්දනාත්මකව සම්බන්ධකර ගනිමිනි. ඒ අනුව ඔවුන් ප‍්‍රකාශ කළේ, ලංකාවේ ගල් ආයුධ යුරෝපියානු මධ්‍ය ශිලා යුගයට අයත් නො වන බවයි. ලංකාවේ ගල් ආයුධ අයත් වන්නේ, මැඩලීනියානු යුරෝපයේ අවසන් පැලියෝලිතික අවධියට බව, පෝල් සැරසින් මහතාගේ මතය විය.

පර්යේෂණවලින් පසුව, සැරසින්වරු ලංකාවෙන් රැස් කළ ගල් අයුධ එකතුව සහ අනෙකුත් ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික පුරා වස්තු, ඔවුන්ගේ මව් රට වන ස්විට්සර්ලන්තයට ගෙන ගියහ. අද ඒවා එ රට ‘බාසල් නුවර’ සංස්කෘතික ඉතිහාස කෞතුකාගාරයේ තැන්පත්කර තිබේ. ඒ සමගම ඔවුහු, ලංකාවේ සිය පර්යේෂණ අත්දැකීම් අළලා ජර්මන් බසින් ලියූ ග‍්‍රන්ථයක් ද (Pri History of Sri Lanka) පළ කළහ.

(ඡායාරූප-අන්තර්ජාලයෙනි)
2015/03/29-ඉරුදින



මුළු රටම ණය උගුලක


මුළු රටම ණය උගුලක

 (ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
මීට සති කිහිපයකට ඉහත දිනයක දහවල්, අම්පාර නගරයට පැමිණි මිනිස්සු භය සංත‍්‍රාසයෙන් මුසපත් වූහ. එක්තරා ලොරි රථ හිමියෙක් නගරයේ මූල්‍ය ආයතනයක් ඇතුළටම පැමිණ ගිනි තබා ගැනීම, ඊට හේතුවයි.  ගින්න සැණෙකින් මූල්‍ය ආයතනයට ද පැතිරුණු අතර, අවට සිටි පිරිස් මැදිහත්ව ගිනි තබා ගත් තැනැත්තා වහාම රෝහල් ගත කළහ. ආයතනයේ ගින්න ද අසීරුවෙන් නිවා දමන ලදී. සිද්ධිය වාර්තා වූයේ 2015 මාර්තු 02 වැනි දා ය. ලොරි රථ හිමියා පසුව මරණයට පත් විය. තමන් මිලයට ගත් ලොරි රථයේ ‘ලීසිං වාරික’ ගෙවා ගැනීමට නො හැකි වීමත්, එබැවින් මූල්‍ය ආයතනය රථය අත්පත්කර ගන්නට යාමත් නිසා හට ගත් සිත් තැවුල, දිවි නසා ගැනීමට හේතුව බව පසුව හෙළිදරව් විය. ඊට දෙසතියකට පමණ පසුව දිනපතා පුවත්පත් වාර්තා කළේ, ත‍්‍රී රෝද රථයක ‘ලීසිං වාරික’ ගෙවා ගැනීමට නොහැකි වීම නිසා විවාහක කාන්තාවක් ද සිය දිවි නසා ගෙන ඇති බවයි.

1990 දශකයට පෙර ලංකාවේ සිය දිවි නසා ගැනීම්වලට ප‍්‍රධාන හේතුව වූයේ, පේ‍්‍රම සබඳතා කඩ වීම් හෝ පවුලේ ගැටළු ය. ඉන් පසුව 1990 දශකය මුල් භාගයේ දී පොළොන්නරුව ආදී වියලි කලාපීය ප‍්‍රදේශවල වී ගොවීහු, ණය බර දරා ගත නො හැකිව දිවි නසා ගන්නට වූහ. වී අස්වනු සඳහා සාධාරණ මිලක් හෝ සාධාරණ අලෙවි ක‍්‍රමයක් නැතිවීම, ඔවුන්ගේ සිත්තැවුලට හේතුවී තිබිණි. 1990 දශකයේ මැද භාගය එද්දී වැඩිම දිවි නසා ගැනීම් වාර්තා වූයේ කුරුණෑගල දිස්ත‍්‍රික්කයේ ‘ගොකරැල්ල’ සහ මොණරාගල දිස්ත‍්‍රික්කයේ ‘තණමල්විල’ යන ප‍්‍රදේශවලිනි. ඒවායින් බහුතරයකට හේතුව වූයේ, පවුලේ ආදායම් අඩු වීම, අධික ණය බර සහ ජය ගත නොහෙන තරම් ඉහළ නැගි දරිද්‍රතාවයයි. පසු කාලීනව ලංකාවේ සිය දිවි නසා ගැනීම් සංඛ්‍යාව, සෑහෙන තරම් පහත වැටුණි.


 
වර්තමානයේ පොලිස් සංඛ්‍යා ලේඛණවල, දිවි නසා ගැනීමට තුඩු දුන් හේතු මොනවාදැයි දැක්වෙන තීරුවේ, දුප්පත්කම හෝ දරිද්‍රතාවය යයි කියා උප තීරුවක් ද වෙන්කර තිබෙනු දැකිය හැකිය. එහි අරුත කුමක් ද? දුප්පත්කම නිසා සිය දිවි නසා ගැනීම, සමාජ ප‍්‍රපංචයක්වී ඇති බවයි. අම්පාරේ ලොරි රථ හිමියාගේ සිද්ධියත්, ඊට පසුව විවාහක කතකගේ සිද්ධියත් ඒ සමාජ ප‍්‍රපංචයේම දිගුවක් වැන්න! ‘ලීසිං’ පහසුකම් ලබා ගත් පුද්ගලයෙක්, මූල්‍ය ආයනයක් ඇතුළටම ගොස් දිවි නසා ගෙන තිබුණේ ද ප‍්‍රථම වරට ය.

‘ලීසිං’ වාරික ගෙවා ගන්නට බැරිව, මිනිසුන් සිය දිවි නසා ගන්නා තැනට පත් වීම යනු, ඉතා බිහිසුණු සමාජ ඛේදවාචකයකි. සමාජයේ බහුතරයක් දෙනා නො සංසිඳෙන ආශාවන් පසුපස ගොස්, දරිද්‍රතාවයේ පත්ලටම වැටී ඇති බවත්, රටේ මූල්‍ය සදාචාරය අන්තයටම පිරිහී ඇති බවත්, ‘ලීසිං’ ආයතන ද රුදුරු යක්ෂ වෙස් ගෙන ඇති බවත් ඉන් ගම්‍ය වෙයි. එසේම රටේ මූල්‍ය ක්ෂේත‍්‍රය මහත් අවුලකට පත්ව ඇති බවත්, ඉන් පිළිබිඹු වේ. රට වැසියෝ ඉහටත් උඩින් ණයකාරයන් වී සිටිති. අවුලෙන් මහජනයා පමණක් නොව, මූල්‍ය ආයතන ක්ෂේත‍්‍රයත් පිරිහීමට ලක්ව ඇති ආකාරය පෙනී යයි.

අපේ රටේ වර්තමානය, එහැමපිටින්ම ණයකාර ජන සමාජයකි. නිවාස හදන්නේ ණයට ය. ගේ-දොර බඩුමුට්ටු ගන්නේ කොටස් වශයෙන් ගෙවීමේ ක‍්‍රමයට ය. ඒ කියන්නේ, ණයට ය. රථ වාහන මිල දී ගන්නේ ‘ලීසිං’ හෙවත් කල්බදු ණය ක‍්‍රමයට ය. නම්බුකාර ‘ණය කාඞ් පත්’ මගින් (ක්‍රෙඩිට් කාඞ්) එදිනෙදා කෑමට බීමට පවා ණය වෙන හැටි  ඕනෑම ‘සුපර්මාර්කට්’ එකකට යන කෙනෙකුට සියැසින්ම දැක බලා ගත හැකි ය. එබැවින් මාසයේ අන්තිමට, ණය ගෙවීම ස`දහා සැලකිය යුතු මුදල් කන්දරාවක් වැය කිරීමට සිදු වේ. මිනිසුන්ට ණය වීමට සිදු වන්නේ නිකම්ම නොවේ. අතේ මිටේ ඇති තරම් මුදල් නැති හින්දා ය. ආදායම අඩු ය. වියදම අධික ය. ඉතින් ණය වීමට සිදු වේ. ‘ණය නොවී බෑ’ යන සංකල්පය අද සමාජය පුරා පැතිර ගොසිනි. නම්බුකාර ලෙස ණය වෙන ක‍්‍රම ද  ඕනෑ තරම් ය. මිනිසුන්  ඕනෑවටත් වඩා ණය වෙන්නේ, තම තමන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීම සඳහා ය. එහෙත් ඒවා, ‘ණය වී හෝ සපුරාගත යුතු තරම්’ දැඩි අවශ්‍යතා ද? යන්න ගැටළු සහගත ය.

ණය යනු නිකම්ම නොව, ගිවිස ගත් පොලියක් ද සමග නිශ්චිත කාලයක දී ආපසු ගෙවිය යුතු දෙයකි. ණය ගැනීම පිණිස මහත් උනන්දුවෙන් වැඩ කරන උදවිය, ණය ලබා ගත් පසුව ඒ කාරණය එක්කෝ සැහැල්ලූවට ගනිති. නැතිනම් අමතක කරති. මග හරිති. ණය ගෙවීම මහා කරදරයක් සේ කල්පනා කරති. ඇතැමුන් ණය හිමියන් විවේචනය කරන්නේ, තමන්ට අතින් පයින් පහරදී, බලහත්කාරයෙන් ණය දුන්නා සේ සලකමිනි. කෙසේ වෙතත්, ණය ගෙවීම් පැහර හැරීම යනු, ණයකරුවන් මහා උගුලකට ඇද වැටීමකි. දැන් රට වැසි බහුතරයක් එවන් විපතකට වැටී ඇති බව, ශ‍්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ මුල්‍ය තොරතුරුවලින් ද පෙනෙයි. ‘ලීසිං’ වාරික ගෙවා ගන්නට බැරි තැන මිනිසුන් සිය දිවි නසා ගන්නට පෙළඹීම ද, එවන් විපතක් පැමිණ ඇති බව කියා පාන සාධකයකි! එමෙන්ම දරා ගන්නට බැරි තරම් ණය වීම පිළිබඳ කාරණය, බොහෝ කලක පටන්ම පැවත එන මූල්‍ය ප‍්‍රවණතාවක් බව ද පෙනෙයි.

2013 වසරේ ශ‍්‍රී ලංකා මහ බැංකු වාර්තාව, ණය පිළිබඳ බිහිසුණු කාරණය ඉතා ‘මෘදු ලෙස’ පැහැදිලි කොට තිබේ. ඒ, රාජ්‍ය සහ පෞද්ගලික බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන අංශයේ ක‍්‍රියාවලිය ගැන විස්තර කරමිනි.

අක‍්‍රිය ණය

 එහි සඳහන් වන අන්දමට, 2012 වර්ෂයේ බැංකු අංශයේ ණය සැපයීම්වල වර්ධනය සියයට 21.1කි. ලෝක ආර්ථිකයේ මන්දගාමීත්වය සහ එවකට පැවති රජය දැරූ දැඩි මුල්‍ය ප‍්‍රතිපත්ති නිසා, 2013දී එය සියයට 8.8ක් දක්වා පහත වැටිණි. එසේ වුවත්, 2012 වසරේ සියයට 3.7ක්ව පැවති බැංකු අංශයේ අක‍්‍රිය ණය අනුපාතය, 2013 වර්ෂයේ දී සියයට 5.6ක් දක්වා ඉහළ ගොස් ඇත. එය සිදුවී ඇත්තේ, ණය සැපයීම් පහත වැටුණු තත්ත්වයක් තුළ ය. අක‍්‍රිය ණය වර්ධනය වීමේ අනුපාතයේ මුදල් ප‍්‍රමාණය, 2012දී රුපියල් බිලියන 17කි. 2013දී එය රුපියල් බිලියන 74ක් දක්වා ඉහළ නැග තිබේ. ඉන් බිලියන 56ක්ම උකස් අත්තිකාරම් (උකස් ණය) ය!

මහ බැංකු වාර්තාව පවසන අන්දමට, ලංකාවේ ඇති බලපත‍්‍රලාභී මුල්‍ය සමාගම් සහ විශේෂිත කල්බදු මුල්‍යකරණ සමාගම් සංඛ්‍යාව 58කි. ඔවුන් රටේ සමස්ත මූල්‍ය පද්ධතියෙන් සියයට 7ක් නියෝජනය කරන අතර, ශාඛා 1060කට ද හිමිකම් කියයි. රන් මිල පහළ වැටීම සහ ඉහළ පොළී අනුපාතයන් ආදිය නිසා 2013 වසරේ දී ඔවුන්ගේ ණය සැපයුම ද මන්දගාමී විය. එසේ වුවද, 2013දී ඔවුන් සැපයූ සමස්ත ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල් බිලියන 553ක් විය. ඉන් වැඩිම ණය ප‍්‍රමාණයක් හෙවත් සියයට 46ක්ම නිකුත් කෙරුණේ, කල්බදු මුල්‍යකරණ  කටයුතු (රථ වාහන සහ යන්ත්‍රෝපකරණ ලීසිං වැනි) පිණිස ය. එසේ වුව ද, 2013 වසරේ ඔවුන්ගේ මුළු අක‍්‍රිය ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල් බිලියන 37ක් විය. එය පෙර වසරට (2012) වඩා බිලියන 14ක වැඩි වීමකි!

ගෙවී ගිය කාලය තුළ රථ වාහන ආදිය මිලට ගැනීම් සඳහා, කල්බදු ණය වීම් ඉහළ ගොස් ඇත්තේ රොකට් වේගයෙනි. 2009 වසරේ රටේ සමස්ත කල්බදු ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල් මිලියන 64,477කි. 2013 දී එය රුපියල් මිලියන 2,49,117කි! කල්බදු ලීසිං ප‍්‍රවර්ධනය පිණිස ආකර්ෂණීය ප‍්‍රචාරක කටයුතු කරන මුල්‍ය සමාගම්, වාරික ගෙවා ගත නොහැකිව හූල්ලන මිනිසුන් ගැන හෝ ආපසු ‘සීස්කර ගන්නා’ (අත්පත්කර ගන්නා) වාහන ආදිය ගැන කටක් අරින්නේ නැත!



 මහ බැංකුව මේ ‘අක‍්‍රිය ණය’ යයි හඳුන් වන්නේ කුමක් ද? ණය ලබා ගත්ත ද, ඒවා කලට වේලාවට ගෙවා ගන්නට නො හැකිවූ මහජනතාව ය. ඔවුන්ගේ දුක් කඳුළු සැඟවුණු ණය කන්ද ය. කපටි ලෙස ණය නො ගෙවා සිටින පිරිසක් නැතැයි අපි නො කියමු. බහුතරයක් පිරිස්, තමන් ගත් ණය ආපසු ගෙවිය යුතු යයි අදහන්නෝ ය. එහෙත් තම තමන් මුහුණ දෙන ආර්ථික ගැටළු නිසා ඔවුන්ට ණය ගෙවා ගත නො හැකිව තිබේ. දැන් වාණිජ බැංකු සහ මුල්‍ය ආයතන අලූත් පිළිවෙතක් අරඹා තිබේ. එනම්, කල් ගිය ණය අයකර ගැනීම සඳහා වෙනම ‘සීස් කණ්ඩායම්’ පත් කිරීමයි. දුරකතන මගින් තර්ජනය කරමින් ද, රතු ලියුම් එවමින් ද, බෙල්ල මිරිකා හෝ ණය එකතුකර ගැනීම, ඔවුන්ගේ කාරියයි. ඊට අමතරව, යම් ණය වාරිකයක් ගෙවීම සතියක් දෙකක් ප‍්‍රමාද වූ අවස්ථාවල දී පවා, තර්ජනාත්මක ලියුම් එවමින්, දුරකතන ඇමතුම් දෙමින් ණයකාරයා පසුපස පැන්නීම දැන් සමහර වාණිජ බැංකුවල පුරුද්දයි! බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන මෙසේ කරන්නේ, යමෙක් ණය නො ගෙවන්නේ නම් ඒ සඳහා ගත හැකි නීතිමය ක‍්‍රියාමාර්ග ද තිබිය දී ය.

බැංකු සහ මූල්‍ය ආයතන මෙසේ හැසිරුණ ද, ඔවුහු අධිකතර ලාභ ලබන බව මහ බැංකු වාර්තාවෙන්ම පෙනේ. 2013 වසරේ බැංකු අංශයේ සමස්ත වත්කම් ප‍්‍රමාණය රුපියල් ටි‍්‍රලියන 5.9ක් දක්වා සියයට 16.5ක වාර්ෂික වර්ධනයක් පෙන්වා තිබේ. එය 2012 වසරේ ලැබුණු සියයට 19.9ක වාර්ෂික වර්ධනයට වඩා අඩු බව ඇත්ත ය. එසේ වුවත් සියයට 16.5ක වර්ධනයක් යනු සුළුපටු කාරණයක් නොවේ! එසේම බැංකු අංශයේ සමස්ත ශාඛා ගණන 5567කි. ටෙලර් යන්ත‍්‍ර සංඛ්‍යාව 2012 වසරේ 2415කි. 2013 දී 2538කි.

මේ අතර, බලපත‍්‍රලාභී මුල්‍ය සමාගම් සහ විශේෂිත කල්බදු මුල්‍යකරණ සමාගම් ද 2013 වසරේ සිය ශාඛා සංඛ්‍යාව, 1060ක් දක්වා වැඩිකර ගෙන තිබේ. එය පෙර වසරට වඩා ශාඛා 88ක වැඩි වීමකි. එසේම ඔවුන් 2013 දී සිය තැන්පතු ප‍්‍රමාණය ද රුපියල් බිලියන 337ක් දක්වා සියයට 33කින් වැඩිකර ගෙන ඇත. 2012 වසර සඳහා ඔවුන්ගේ බදු පසු ලාභය රුපියල් බිලියන 15කි. 2013 වසරේ එය බිලියන 08කි. පෙර වසරට වඩා අඩු ලාභයක් වුව ද, රුපියල් බිලියන 08ක් යනු ද සැලකිය යුතු මුදලකි.



 එක් අතකින් මිනිසුන් ණය ගෙවා ගත නො හැකිව, මූල්‍ය සමාගම් ඇතුළටම ගොස් දිවි නසා ගන්නට පෙළඹී සිටිති. අක‍්‍රිය ණය කන්ද ද දිනෙන් දිනම වර්ධනය වෙයි. අනෙක් අතින් බැංකු සහ මූල්‍ය සමාගම්, මිනිසුන්ට තව තවත් ණය වෙන්නට උල් පන්දම් දෙමින් ද, ඒ අතර අධික ලාභ ලබමින් ද සිටින්නෝ ය. මෙය ආර්ථික විපරීතයක් නොවේ ද? ණය ගන්නට සිදු වීම සහ ඒවා ගෙවන්නට බැරි තත්ත්වයක් ඇති වීම, ඇත්තටම පුද්ගලික ප‍්‍රශ්නයක් යයි කිව හැකි ද?

2015/03/29-ඉරුදින



Saturday, March 21, 2015

වර්ෂාව වෙනස් වීමේ අර්බුදය

වැස්ස පාර වෙනස් කරලා




 (ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
‘න්‍යෂ්ටික සඳෙස’, ශ‍්‍රී ලංකා පරමාණු ශක්ති අධිකාරිය මගින් පළ කරන විද්‍යුත් සඟරාවකි. එහි මංගල කලාපයේ (ISSN: 2386 - 1096) එක්තරා ලිපියක, ලංකාවේ ප‍්‍රධාන ආහාරය වූ ‘බත’ නිෂ්පාදනයට දැඩිව බලපාන කාරණයක් ඉස්මතු කර තිබිණි. ‘මෝසම් වැසි සමයත් වෙනස් වෙලාද ?’ යන්න ලිපියෙහි සිරස්තලය විය. ගත වූ දශකයට ආසන්න කාලය තුළ සම්මත වර්ෂාපතන රටාව වෙනස්වී ඇති බව ඉන් හෙළිදරව් කර තිබිණි.

සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ වර්ෂාපතන රටාව, නිරිත දින සහ ඊසාන දිග යන ප‍්‍රධාන මෝසම් වැසි වකවානු දෙකකින්ද, අන්තර් මෝසම් වැසි වකවානු දෙකකින්ද සමන්විත ය. රටේ ප‍්‍රධාන ආහාර බෝගය වන වී වගා කිරීම සඳහා ‘යල - මහ’ කන්න රටාව සකස් කර ගෙන ඇත්තේ ද වැසි වකවානු පදනම් කර ගනිමිනි. මින් නිරිත දිග මෝසම් සමය, මහ කන්නයේ වී වගාවටය. ඊසාන දිග මෝසම් සමය, යල කන්නයේ වී වගාවටය. බත රටේ ප‍්‍රධාන ආහාරයයි. එය නිපැයෙන්නේ වී වගාවෙනි. 2013 වසරේ මහ බැංකු සංඛ්‍යා ලේඛන අනුව, ලංකවේ වාර්ෂික වී නිපැයුම, මෙටි‍්‍රක් ටොන් 46,21,000ක් පමණ වන අතර එය උපයා ගැනීම සඳහා හෙක්ටයාර් 12,27,000ක පමණ භූමියක වී වගා කෙරේ. ඉන් ලැබෙන වී අස්වැන්න සමස්ථ රට වැසියන්ගේම ප‍්‍රධාන ආහාරයයි. එබැවින් මොන යම් කාරණයක් නිසා හෝ රටේ සම්මත වර්ෂාපතන රටාව වෙනස්වීම, අතිශය බැරෑරුම් කාරණයකි.

වී පමණක් නොවේ ආහාරයට ගන්නා වැවිලි බෝග, ආහාර නොවන වැවිලි බෝග ආදී මිහිපිට සිටින අනෙකුත් ශාක සංහතියද, සත්ත්ව සංහතියද, යැපෙනුයේ රටට ලැබෙන වර්ෂාව, අව්ව, වැස්ස ආදී සොබාදහම් ප‍්‍රපංචයන් ගෙනි. එබැවින් සම්මත වර්ෂාපතන රටාවෙහි වෙනස්කම් ඇතිවීම සංවේදී කාරණයකි.

සාමාන්‍යයෙන් ලංකවේ පළමු අන්තර් මෝසම් වැසි සමය එළඹෙන්නේ මාර්තු සහ අප‍්‍රියෙල් යන මාසවලය. ඊළඟට රටට වැඩිම වර්ෂාවක් ලැබෙන නිරිතදිග මෝසම් සමය, මැයි මාසයෙන් පටන් ගෙන සැප්තැම්බර් මාසයේ අවසානය තෙක් දිවෙයි. එතැනින් පසුව දෙවැනි අන්තර් මෝසම් සමයත්, ඉනික්බිතිව ඊසාන දිග මෝසම් සමයත් එළඹෙයි. පරමාණුක ශක්ති අධිකාරිය පවසන්නේ දැන් මේ සම්මත වකවානු වෙනස් වී ඇති බවයි.

ඔවුන්ගේ පර්යේෂණ අනුව, පළමු අන්තර් මෝසම් සමය මාර්තු මාසයේ සිට මැයි මාසය දක්වා දිර්ඝ වී තිබේ. සම්මත වැසි රටාවන් අනුව, මාර්තු මාසයෙන් ඇරඹෙන පළමු අන්තර් මෝසම් සමය අප‍්‍රියෙල් මාසයෙන් හමාර වේ. නව සොයා ගැනීම අනුව එය මැයි මාසය තෙක් දීර්ඝ වී ගොසිනි. සිංහල මාස ක‍්‍රමය අනුව අප‍්‍රියෙල් යනු බක් මාසයයි. මාර්තුවේ හෝ අප‍්‍රියෙල් මුල් සතියේදී මහ කන්නයේදී අස්වනු නෙලා ගන්නා ගොවීහු සිංහල හා හින්දු අලූත් අවුරුද්ද සමරති. ඉන් පසුව ඊළඟ යල කන්නයේ වගා කටයුතු ඇරඹීම පිණිස කුඹුරුවලට බසිති. පළමු අන්තර් මෝසම් සමය අප‍්‍රියෙල් මාසය දක්වා දීර්ඝ වූවාය යන්නෙහි අරුත, යල කන්නයේ කෙරෙන වී වගාවේ මුල් අවධිය (පැළපත) වර්ෂාවට හසුවෙනවාය යන්නයි. නව පර්යේෂණයෙන් හෙළි වුණු අනෙක් කාරණය ද වී වගාව සම්බන්ධයෙන් අතිශයින්ම වැදගත්ය. ඉන් කියැවෙන්නේ, නිරිත දිග මෝසම් සමය බල පැවැත්වෙන කාලසීමාව දැන් අඩු වී ගොස් ඇති බවයි. ඒ අනුව නිරිත දිග මෝසම් සමය බල පැවැත්වෙන්නේ, ජුනි සිට සැප්තැම්බර් මාසය දක්වාය. සම්මත වැසි වකවානුවල හැටියට නම් අපේ රටේ නිරිත දිග මෝසම් සමය පටන් ගන්නේ මැයි මාසයෙනි. එය රටට වාර්ෂිකව මිලිමීටර් 100ත් 300ත් අතර වර්ෂාවක් ලබාදී, සැප්තැම්බර් මාසය අග භාගයේදී හමාර වේ. පරමාණුක ශක්ති අධිකාරියේ පර්යේෂණය අනුව, වර්තමාන නිරිත දිග මෝසම් වැසි සමය දැන් මාස හතරක් දක්වා අඩු වී ගොසිනි.


 වී වගාව සම්බන්ධයෙන් ගත් කළ, නිරිත දිග මෝසම් වැසි සමය රටට අතිශයින්ම වැදගත්ය. යල කන්නයේ වී වගාවෙහි තරුණ අවධියට දියවර සැපයීම මෙන්ම, ඊළඟ මහ කන්නයේ වී ගොවිතැන් සඳහා වැව් අමුණු පුරවා දියවර සකසා දීම කෙරෙන්නේ ද නිරිත දිග මෝසමෙන් එන වැසි මගිනි. අනෙක රටට වැඩිම වර්ෂාපතනයක් ලබා දෙන්නේ ද එයිනි. එබැවින් එය ඉතා වැදගත් ය.

අලූත් තොරතුරුවලින් පෙනී යන්නේ, යල කන්නයේ වී වගාවට ජලය අධික තත්ත්වයක් ඇති වන්නට යන බවයි. අනෙක් පැත්තෙන්, මහ කන්නයේ වී වගාවට ලැබිය යුතු ජල සැපයුමෙන් මාසයක් අඩු වී යන බවයි. තවත් පැහැදිලිව කියන්නේ නම් මහ කන්නයේ වී වගාවන් ආරම්භයේදී ප‍්‍රමාණවත් තරම් ජලය නොලැබීමේ තත්ත්වයක් උද්ගත විය හැකි බවයි. අනෙක රටේ වැඩිම වී වගා භූමියක් අස්වැද්දෙන්නේ ද මහ කන්නයටය. ඉන් නිපැයෙන වී අස්වනු තොගය රටේ ලොකුම ආහාර සම්පත ද වෙයි. එබැවින් නිරිත දිග මෝසම් සමය මාස පහේ සිට මාස හතරක් දක්වා කෙටිවීම බරපතළ ප‍්‍රශ්නයක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ.

වී ගොවිතැන යනු වර්ෂාව, ජලය, හිරු එළිය සහ පසෙහි ඇති ගුණාත්මකභාවය මත පදනම් වන ක‍්‍රියාවලියකි. සරු අස්වැන්නක් ලැබීමට නම් කලට වැසි මෙන්ම පීදුම් සමයේදී ප‍්‍රමාණවත් තරම් සූර්යාලෝකයක් ලැබීම ද වැදගත් වේ. දේශගුණික විපර්යාසයන් මත පදනම්ව ඒ කාරණා වෙනස් වීම ගැටලූ සහගත තත්ත්වයකි.



පැරණි ගොවීන් සිය වගා ක‍්‍රම සහ  වගා කාලසටහන් සකසා ගන්නේ, දේශගුණික විපර්යාස සහ කාලගුණික ප‍්‍රපංචයන් ගැන පාරම්පරිකව ලත් දැනුම් සම්භාරය ඔස්සේය. කැකුළම හෝ ගොඩට ඇල් වී වැපිරීම සහ අඩු වයස් වී හෝ වැඩි වයස් වී වැපිරීම මගින් ඔවුහු දේශගුණික සංසිද්ධිවල බලපෑම් සීරුමාරු කර ගත්හ. දැන් එහෙම නැත. මහා සහ මධ්‍ය පරිමාණ වාරිමාර්ග යටතේ ඇති කුඹුරුවලට දියවර නිකුත් කරන වකවානු තීන්දු කරන්නේ මහවැලි ජල පාලන ලේකම් කාර්යාලය මගිනි. දිස්ත‍්‍රික් ලේකම්වරුන් මගින් කැඳවන කන්න රැුස්වීම්වලදී ඒ දින වකවානු ගොවීන්ට දැනුම් දෙනු ලැබේ. එහිදි ගොවීන්ගේ පාරම්පරික දැනුමට, අත්දැකීමට තැනක් නැත. ඔවුන් සාමාන්‍යයෙන් මහ කන්නයේ වී වගා වැඩට වතුර දීම පටන් ගන්නේ ඔක්තෝබර් මාසයේ සිටය. යල කන්නය සඳහා අප‍්‍රියෙල් මාසයේ සිටය. එබැවින් නිතරම පාහේ ගොවීන්ට සිදු වන්නේ මාස තුනේ, තුනහමාරේ වී වර්ග වපුරන්නටය. 

වර්ෂා රටාව ගැන සළකා නොබලමින් කෙරෙන වී වගා, බොහෝවිට කෘමි උවදුරුවලට ලක්වෙයි. වැසි හෝ නියඟ විපත්වලට හසුවෙයි. රටේ බොහොමයක් පෙදෙස්වල මෙවර මහ කන්නයේ වී අස්වනු නෙලීම වර්ෂාවට හසු විය. ජල පාලන ලේකම් කාර්යාලය මාර්තු 17 වැනිදා නිකුත් කළ දත්ත අනුව, රටේ ප‍්‍රධාන වී වගා ප‍්‍රදේශවල ජලාශ බහුතරයක් (ජලාශ 19ක් පමණ) ඉතා ඉහළින්ම පිරී ගොසිනි. එහි තේරුම, ඉකුත් කාලයෙහි රටට විශාල වර්ෂාපතනයක් ලැබුණු බවය.

පරමාණු ශක්ති අධිකාරිය කන්න හැටියට ලංකාවේ වර්ෂ රටාව වෙනස්වීම, ඉතා ගැඹුරින් කතිකා කළ යුතු කාරණයකි. රටට නව වගා කාල සටහනක් හදාගත යුත්තේ ඒ අනුව යමිනි. 


අර්බුදයේ තරම

‘න්‍යෂ්ටික සඳෙස’ විද්‍යුත් සඟරාවේ පළ වූ ලිපිය මේ සමග පළ වේ. 


‘මැයි සිට සැප්තැම්බර් දක්වා ලැබෙන නිරිත දිග මෝසම් වැස්සත්, දෙසැම්බර් සිට පෙබරවාරි දක්වා ලැබෙන ඊසාන දිග මෝසම් වැස්සත් අපට බලපාන ප‍්‍රධාන වැසි වේ. ඊට අමතරව වසරේ පළමු අන්තර් මෝසම මාර්තු සිට අපේ‍්‍රල් දක්වා  කාලය තුළද දෙවන අන්තර් මෝසම ඔක්තෝබර් සිට නොවැම්බර් දක්වා කාලය තුළ ද ලැබෙන බව අපි දනිමු’.
මේ බව සනාථ කිරීමට අවශ්‍ය මුද්‍රිත සහ විද්‍යුත් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශන බහුලව ඇත. ඊට හොඳම නිදසුනක් ලෙස ශ‍්‍රී ලංකාවේ කාලගුණ විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙබ් අඩවියට ඔබ පිවිසිය හොත් අපට බලපාන මෝසම් රටා ගැන තොරතුරු ඔබට අවබෝධ කර ගත හැකිය. අප පාසල් අවදියේදී හැදෑරුවේ ද ඉහත සඳහන් කාල වකවානුවල ඇතිවන එම වැසි පිළිබඳවය.

මේ පිළිබඳව පරමාණුක ශක්ති අධිකාරියේ සමස්ථානික ජලවිද්‍යා අංශයේ නිලධාරීන් විසින් පසුගිය වසර කිහිපය තුළ කරන ලද පරීක්‍ෂණවලදී අප රටට බලපාන වැසි රටා පිළිබඳ නවතම තොරතුරු අනාවරණය කර ගෙන ඇත. ඔවුන් මේ සඳහා උපයෝගී කර ගෙන ඇත්තේ න්‍යෂ්ටික තාක්‍ෂණ ක‍්‍රමවේදයකි. ඒ අනුව ඔවුන් වර්ෂා ජල අනුවල ස්ථායි මූලද්‍රව්‍ය සමස්ථානික වන ඔක්සිජන් - 18 ^18O&සහ ඩියුටීරියම් (2H& සංයෝජනය එක් එක් කාල වකවානු තුළ කෙසේ හැසිරේද යන්න පිළිබඳ අධ්‍යයනය කර ඇත. මෙහිදී මෙම තොරතුරු අනාවරණය කිරීම සඳහා කොළඹ නාගරික ප‍්‍රදේශය ආශ‍්‍රිතව වසර 5ක් මුළුල්ලේ රැුස් කර ගත් දත්ත සහ වසර 2ක් මුළුල්ලේ මධ්‍යම, උතුරු මැද සහ නැගෙනහිර පළාත් ආශ‍්‍රිතව ස්ථාන 20කින් ලබාගත් දත්ත උපයෝගී කර, එසේ සොයාගත් කරුණු අනුව පළමු අන්තර් මෝසම මාර්තු සිට මැයි දක්වා දීර්ඝ වී ඇති බවත්, නිරිතදිග මෝසම ජුනි සිට සැප්තැම්බර් දක්වා අඩුකාල පරිච්ඡේදයක බල පැවැත්වෙන බවත් තහවුරු වී ඇත. එබැවින් මෙතෙක් ප‍්‍රකාශයට පත් කර ඇති වර්ෂා රටාවන්ගේ කාලපරිච්ඡේද නැවත සාකච්ඡාවට බඳුන් කළ යුතුව ඇත.

ඕස්ටේ‍්‍රලියාව ආශ‍්‍රිත සාගර ප‍්‍රදේශවල ඉහළින් හට ගන්නා ජල වාෂ්ප අප‍්‍රිකානු මහාද්වීපය ආශ‍්‍රිතව ඇති මැඩගස්කරයට ඉහළින් ගොස් ඉන්දියන් සයුර පීරා බටහිර දෙසින් ලංකාවට ඇතුල්වීම මගින් නිරිත දිග මෝසම් වැස්ස ලැබේ. මෙහිදී මුහුදු ජලයට ආවේණික සමස්ථානික අගයන් බහුලව වර්ෂා ජලයේ දැකිය හැකිය.

මොංගෝලියාවට ඉහළින් පටන් ගන්නා ජල වාෂ්ප ඉන්දියන් උප මහද්වීපයට ඉහළින් හමා විත් බෙංගාල බොක්ක ආශ‍්‍රිත මුහුදේ පහසද ලැබ ඊසාන දෙසින් අප රටට ඇතුල් වී දෙසැම්බර් සිට පෙබරවාරි දක්වා වූ කාලය තුළ අපට ඊසාන දිග මෝසම් වැස්ස ලබා දේ. එහි සමස්ථානික සංයුතිය ඉන්දියානු උප මහාද්වීප ගොඩබිම් ප‍්‍රදේශවලට ආවේණික සහ බෙංගාලි බොක්ක ආශ‍්‍රිත මුහුදට ආවේණික වූ සමස්ථානික සංයුතියේ අගයන්වල සංකලනයක් ලෙස පැහැදිලිව හඳුනාගත හැකිය.

මෙසේ අපට ලැබෙන නිරිත දිග හා ඊසාන දිග මෝසම් වැසිවල ජල සමස්ථානික සංයුතින් පරීක්‍ෂා කිරීමේදී එම අගයන් හාත්පසින්ම වෙනස් බව හඳුනා ගෙන ඇත. 
අන්තර් මෝසම් වැසි ඇතිවීමේදී ගංගා, ඇළ, දොළ හා ජලාශ වැනි ජල ප‍්‍රභවයන්ගේ වාෂ්පීකරණයත්, පසෙක රඳා පවතින ජලය වාෂ්පීකරණයත් හේතුවෙන් වලාකුළු ඇති වේ. දවසේ උදය වරුවේ සිදුවන ඉහත ක‍්‍රියාවලිය නිසා සවස් කාලයේදී තද වැසි ඇති වේ. මෙය අන්තර් මෝසම් කාල වකවානුව තුළදී චක‍්‍රයක් ලෙස සිදු වේ.

මෙම ජල වාෂ්පයන්ගේ චක‍්‍රීකරණය හේතුවෙන් වැස්සේ ඇති සමස්ථානික සංයුතිය ප‍්‍රධාන මෝසම් රටාවෙන් වෙනස්ම අගයක් ගනී තවද බෙංගාල බොක්කේ ඇති වන සුළි කුණාටුවල බලපෑම දෙවන අන්තර් මෝසම් වර්ෂාවට පමණක් බලපාන බවද සනාථ වී ඇත. මෙම සුළි කුණාටු ආශ‍්‍රිත සමස්ථානික අගයන් පළමු අන්තර් මෝසම් වැස්සේ දැකිය නොහැකිය.


වික්ටෝරිය ජලාශය
මෙම පර්යේෂණ කටයුතු තවදුරටත් සිදු කිරීම මගින් ඉදිරියේදී ඇතිවන කාලගුණ විපර්යාස පිළිබඳ අවශ්‍ය වැදගත් තොරතුරු අනාවරණය කර ගත හැකි වනු ඇත.

තවද මෙම වර්ෂා රටාවන්ගේ විවිධ වෙනස්වීම් සහ හැසිරීම් අප රටෙහි භූගත ජල පද්ධතියට බලපාන ආකාරය පිළිබඳ අධ්‍යයන කටයුතු සමස්ථානික ජල විද්‍යා අංශය මගින් මේ වන විටත් අරඹා ඇත. අනාගතයේදී මිනිසාගේ පරිභෝජනයට සුදුසු ජලය සොයා ගැනීම අසීරු කරුණක් වන බවට වර්තමානයේ ජලය ආශ‍්‍රිතව උද්ගත වී ඇති අර්බුදකාරී තත්ත්වය විමර්ශණවලදී අවබෝධ වී ඇත. මෙම පර්යේෂණවලදී සොයා ගනු ලබන වැදගත් කරුණු කාලගුණය සහ ජලය පිළිබඳ වගකිව යුතු ආයතන වෙත ලබා දීම අපගේ අරමුණයි.
විරාජ් එදිරිසිංහ
අංශ භාර නිලධාරී 
(සමස්ථානික ජලවිද්‍යා අංශය)
පරමාණුක ශක්ති අධිකාරිය
(ඡායාරූප අන්තර්ජාලයෙනි)
2015/03/22-ඉරුදින