Total Pageviews

Thursday, May 14, 2015

ලොව කාර්යබහුල 33 වැනියා

වරාය විවේචනවලට ජාත්‍යන්තර පිළිතුරක්


 (ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
 ‘කන්ටේනර්’ හෙවත් නාවික ‘බහලූම්’ ප‍්‍රවාහනය සම්බන්ධයෙන් ඇගයීම් කරන, zWorld Shipping CouncilZ නමැති ජාත්‍යන්තර ආයතනය (එය ඇමරිකාවේ ‘වොෂින්ටන්’ සහ බෙල්ජියමේ ‘බ‍්‍ර‍්‍රසල්ස්’ යන නගරවල සිට ක‍්‍රියාත්මකවේ), පසුගිය දා ලොව කාර්යබහුලම සහ හොඳම වරාය 50ක් ලයිස්තුගත කළේ ය. 2013 වසරේ ලොව පුරා කෙරුණු කන්ටේනර් මෙහෙයුම් ඊට පදනම්කර ගැනුණි. ඒ අනුව, ලංකාවේ ‘කොළඹ වරාය’ ද 2013 වසරේ ලොව හොඳම කන්ටේනර් මෙහෙයුම් වරාය පණහේ කාණ්ඩයට ඇතුළත්කර තිබේ. කොළඹට හිමිවී ඇත්තේ එහි 33 වැනි ස්ථානයයි. අපට අසල්වැසි ඉන්දියාවේ මුම්බායි වරායට ^JNPT& 34 වැනි ස්ථානය ලැබී ඇත්තේ ය. ඒ අනුව, ජාත්‍යන්තර කන්ටේනර් ප‍්‍රවාහන මෙහෙයුම් අතින් ලංකාව සිටින්නේ ඉන්දියාවට ඉදිරියෙනි!
 

ඔවුන්ගේ ලැයිස්තුව අනුව, කන්ටේනර් මෙහෙයුම් පිළිබඳ ලොව හොඳම වරාය චීනයේ, ‘ෂැංහයි’ ජාත්‍යන්තර වරායයි. එයට හිමි තැන අංක ‘01’ ය. සිංගප්පූරුවේ වරාය, අංක ‘02’ ය. ලොව අංක එකට තේරුණු චීනයේ ෂැංහයි වරාය, 2013 වසරේ මෙහෙයවූ කන්ටේනර් සංඛ්‍යාව මිලියන 33.62කි. සිංගප්පූරුවේ වරාය මෙහෙයවූ කන්ටේනර් සංඛ්‍යාව මිලියන 32.6කි. ලැයිස්තුවේ 33 වැනි ස්ථානය දිනා ගත් කොළඹ වරාය, 2013 වසරේ මෙහෙයවූ කන්ටේනර් ගණන මිලියන 4.31කි. ඒ අතින් බැලූව හොත්, ලංකාවේ අපට ලොව ඉහළ පෙළේ වරාය දැවැන්තයන් සමග ‘අලගු තියන්නටත්’ බැරිය. එසේ වුව ද, ලංකාව කන්ට්නර් මෙහෙයුම් ලෝකයේ හොඳම වරාය 50 අතුරෙන් 33 වැනි ස්ථානය දිනා ගැනීම සුවිශේෂ ජයග‍්‍රහණයකි. ඒ මන්ද, ඔවුන්ගේ ඇගයීම් අනුව 2011දී කොළඹ වරායට හිමිව තිබුණේ 35 වැනි ස්ථානයයි. ඉන්දියාවේ මුම්බායි වරාය, එම වසරේ ලොව 34 වැනි කන්ටේනර් වරාය ලෙස තේරී තිබිණි. දැන් 2013 වර්ෂය වන විට, අපේ කොළඹ 33 වැනි ස්ථානයට පැමිණ, මුම්බායි වරායට වඩා ඉදිරියෙන් සිටින්නේ ය. කොළඹින් මෙහෙයවූ කන්ටේනර් සංඛ්‍යාව ද ඉහළ ගොසිනි.
 
මහ බැංකු වාර්තාව 
නොබෝදා නිකුත් කෙරුණු 2014 වසරේ ශ‍්‍රී ලංකා මහ බැංකු වාර්තාවේ ද, අපේ රටේ වරාය ක‍්‍රියාවලිය සම්බන්ධයෙන් සුවිශේෂ තොරතුරු පළකර තිබිණි. (එය නව මහ බැංකු අධිපති අර්ජුන මහේන්ද්‍රන් මහතාගේ අත්සනින් මුදල් ඇමතිවරයාට පිළි ගැන්වුණු, අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් හිටපු අධිපතිවරයාගේ මෙහෙයවීමෙන් සැකසුණු වාර්තාවකි.) එහි සඳහන් වන ආකාරයට, 2014 වසරේ කොළඹ ද ඇතුළුව ලංකාවේ වරාය පද්ධතියට සේන්දුවූ සමස්ත නෞකා සංඛ්‍යාව, පෙර වසරට වඩා සියයට 7.2කින් වර්ධනයවී ඇත. ඒ අනුව, 2014 වසරේ ලංකාවට සේන්දුවූ නෞකා ගණන 4264කි. එය 2013 වර්ෂයට වඩා නෞකා 288ක වැඩිවීමකි. 2014 වසරේ කොළඹ වරායට සේන්දුවූ නැව් සංඛ්‍යාව ද පෙර වසරට වඩා නෞකා 75කින් ඉහළ ගොසිනි. මහ බැංකු වාර්තාවේ සඳහන්කර ඇති අන්දමට, හම්බන්තොට මහින්ද රාජපක්ෂ ජාත්‍යන්තර වරායට යාත‍්‍රා කළ නැව් සංඛ්‍යාව 2013 දී 139ක්වූ අතර, 2014දී එය නෞකා 335ක් දක්වා, සියයට 141කින් ඉහළ ගියේ ය. කොළඹ වරාය 2014 වසරේ කන්ටේනර් 49,08,000ක් (මිලියන 4.9ක්) මෙහෙයවූ අතර, එය පෙර වසරට වඩා සියයට 14ක වර්ධනයක් විය. 2014 වසරේ කොළඹින් මෙහෙයවූ ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීමේ කන්ටේනර් ගණන 37,81,000ක්වූ (මිලියන 3.7ක්) අතර, එය පෙර වසරට වඩා සියයට 15.5ක වර්ධනයක් පෙන්නුම් කළේ ය. හම්බන්තොට වරායේ වාහන ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීම් 2014දී සියයට 206.7කින් ඉහළ ගොස්, තිබිණි.
 


 ලංකාවේ වරාය සේවා, ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ නාවික ලෝකයට දැනෙන තරමට ඉදිරියට පැමිණ ඇති බව දෙස්-විදෙස් වාර්තා මගින් හෙළිදරව්වීම, අතිශයින්ම දෛවෝපගත කාරණයකි. ඉකුත් ජනවාරි මස 08 වැනිදායින් බලයට පත්වූ මෛත‍්‍රී-රනිල් පාලනය, ලංකාවේ මෙතෙක් පැවති වරාය ක‍්‍රියාවලිය පස්-පඩංගුවේ දෝෂ දර්ශනයට ලක් කරමින් සිටීම, ඊට හේතුවයි.



එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ අය, විපක්ෂයේ සිටි කාලයේ දිගින් දිගටම පැවසුවේ, හම්බන්තොට වරායෙහි ‘ගලක්’ ඇති බැවින් එය අසාර්ථක වන බවයි. ගල කඩා, වරාය විවෘත කළ පසුව, ඔවුහු එය ‘නැව් එන්නේ නැති’ වරායක් ලෙස හඳුන්වා දුන්හ. ඉකුත් දෙසැම්බර් සහ ජනවාරියේ, ජනාධිපතිවරණ රැස්වීම් වේදිකාවල පවා මෙම කතා පට්ටා ගසනු ලැබී ය. එහෙත් නැව් එන්නේ නැතැයි කියූ හම්බන්තොට වරායට, 2014 වසරේ සේන්දුවූ නැව් සංඛ්‍යාව 335ක් බව මහ බැංකු වාර්තාව කියයි. එහි තේරුම අඩුතරමින්, පැය 40කට වරක් වත් නැවක් එහි එන බවයි! හම්බන්තොට වරාය විවෘත කෙරුණේ, 2010 වසරේ නොවැම්බර් 18 වැනිදා ය. එහි නාවික ඉන්ධන සහ ජල පහසුකම් සම්පාදනය කෙරුණේ බොහොම මෑතක ය. තවම එහි කන්ටේනර් මෙහෙයුම් පහසුකම් ද සකසා නැත. එබැවින් දැන්ම නැව් වැඩි සංඛ්‍යාවක් එහි එතියි අපේක්ෂා කළ නො හැකි ය. වරාය ආරංචිමාර්ග සඳහන් කරන අන්දමට, 2014 වසර අවසන් වන විට හම්බන්තොට වරායෙන් ප‍්‍රති අපනයනය කළ වාහන සංඛ්‍යාව 2,04,063කි. මින් පෙනී යන්නේ, හම්බන්තොට, ජාත්‍යන්තර වරායක් හැටියට සිය ‘ගමන’ පටන් ගෙන ඇති  බව ය.
 
කොළඹ වරාය, අලූත් ආණ්ඩුවේ අයගේ දැවැන්ත චෝදනාවට ලක්වූ ආයතනයකි. ඒ, දූෂණ, මුදල් වංචා, සහ සොරකම් ආදිය සම්බන්ධයෙනි. වරාය භාරව සිටි, පැරණි ආණ්ඩුවේ නිලධාරීන්ට පවා චෝදනා එල්ලවී තිබිණි. චෝදනාවල ඇත්ත-නැත්ත, ලියුම්කරු නො දනියි. වරායෙහි දූෂණ, මුදල් වංචා, සහ සොරකම් ආදිය සිදු නො වූයේ යයි ද, ලියුම්කරු නො සිතයි. එසේ වුවත් ගතවූ කාලය තුළ කොළඹ වරාය, ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ දියුණුවක්, වර්ධනයක් ලබා ගෙන ඇති බව,   zWorld Shipping CouncilZ ජාත්‍යන්තර ආයතනය කළ ලැයිස්තුගත කිරීමෙන්ම පෙනී යයි. 2014 මහ බැංකු වාර්තාව ද කොළඹ වරායෙහි දියුණුව පිළි ගනියි. මෙහි අරුත කුමක් ද?. ඉකුත් කාලයෙහි ලංකාවේ වරාය ක‍්‍රියාවලියට දේශපාලන මට්ටමෙන් නායකත්වය දුන් අය ද, පරිපාලන සහ වෘත්තික මට්ටමෙන් එය මෙහෙයවූ අය ද, විවිධ තරාතිරම්වල සේවකකාරකාදීන් ද, මහත් කැපවීමෙන් සිය මෙහෙවර ඉටුකර ඇති බව නොවේ ද? ආසියානු කලාපීය කන්ටේනර් වරායන් සමග කරට කර තරගයක් දී ඇති බව නොවේ ද? ඔවුන් එසේ නො කළේ නම්, කොළඹ ලොව 33 වැනි කන්ටේනර් වරාය බවට පත් නො වෙන්නට ඉඩ තිබූ බව සහතික ය.
 


 කොළඹ වරායේ යටගියාව
මනුෂ්‍යයන්ට උපන් ගමන් ඇවිදින්නට බැරි යයි, පැරණි කියමනක් තිබේ. ඔවුහු බඩගෑම්, දණගෑම්, වැටි වැටී නැගිටීම් ආදී කාල වකවානු පසුකර, ක‍්‍රමයෙන් ඇවිදින බව කවුරුත් දනිති. වරායකට වුව මේ කාරණය වලංගු ය. ලංකාව බටහිර-නැගෙනහිර ජාත්‍යන්තර වෙළෙ`ද නැව් මාර්ගයේ පිහිටි රටකි. රටේ පිහිටීම අනුව, ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ නැව් මාර්ගයට ළඟම තැන හම්බන්තොට ය. එසේ වුවත් අතීතයේ දී රටේ ප‍්‍රධාන ජාත්‍යන්තර වරාය බවට පත්කර ගන්නේ, ඈතින් පිහිටි ‘කොළඹ’ ය. එහි අතීතය පිරික්සන විට ද, උපන් ගමන් ඇවිදින්නට බැරි යයි ප‍්‍රකට කියමන පසක් වේ!
 

ලංකාවේ යටත් විජිත පාලන සමයෙහි (පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ ඉංග‍්‍රීසි), එනම් වර්ෂ 1505 සිට 1882 දක්වා රටේ ප‍්‍රධාන වෙළෙඳ වරාය ලෙස පැවතියේ, ගාල්ල ය. පසුව වර්ෂ 1869 දී සූවස් ඇල විවෘත කිරීමත් සමගම එහි සේන්දු  වන නැව් සංඛ්‍යාව වැඩි විය. වර්ෂ 1870 දී නැව් 82ක් ද, වර්ෂ 1871 දී නැව් 110ක් ද ගාල්ලට පැමිණුනි. ඉන් ගාල්ල වරායෙහි ඉඩකඩ ද ප‍්‍රමාණවත් නොවීය. එබැවින් එකල බි‍්‍රතාන්‍ය පාලකයෝ වර්ෂ 1872 දී කොළඹ වරාය පුළුල් කිරීම් ඇරඹූහ. වර්ෂ 1882 දී එය නැව් මෙහෙයුුම් පිණිස විවෘත කෙරිණි. එකල ප‍්‍රවාහනය කෙරුණේ සාමාන්‍ය නැව් බඩු ය. කෙසේ වෙතත්, දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් (වර්ෂ 1939-1945) පසුව, ඇමරිකාවේ පුරෝගාමිත්වයෙන් ‘යකඩ බහලූම්’ හෙවත් ‘කන්ටේනර්’ මගින් නැව් බඩු ප‍්‍රවාහනය ඇරඹිණි. එය ලොව පුරා නැව් බඩු ප‍්‍රවාහනයේ, නව පෙරළියක් ඇති කළේ ය.
 

මේ අතර එවකට බලයේ පැවති එ. ජා. ප. රජයට, කන්ටේනර් මෙහෙයුමේ ඇති ආර්ථික විභවය වැටහිණි. ඔවුහු 1966 වසරේ දී කොළඹ වරායේ එළිසබෙත් රැුජින ජැටිය, කන්ටේනර් මෙහෙයුම් සඳහා සංවර්ධනය කරන්නට තීරණය කළහ. එහි යෝජනාවට අනුව, ජැටිය (පාලම) මීටර් 300ක් දිගු කෙරෙන අතර එය මීටර් 12.8ක් ගැඹුරු කරන්නට නියමිත විය. වැඩ ඇරඹුව ද, මුදල් ප‍්‍රශ්න නිසා, 1970-1977 සමගි පෙරමුණු රජය සමයේ පවා එහි ඉදි කිරීම් කරන්නට නො හැකි විය. 1977 වසර වන විටත් ඉන් සාදා තිබුණේ මීටර් 180ක කොටසක් පමණි.
 

ජාත්‍යන්තර වෙළෙ`ද නැව් මාර්ගයක් අසල සිටිය ද ලංකාවේ ආණ්ඩු, වර්ෂ 1945න් පසුව එළඹුණු ‘කන්ටේනර් ප‍්‍රවාහන වසන්තයේ’ නාඩිය අල්ලා ගත්තේ නැත. ඉන් රටට සිදු වූයේ අවාසියකි. 1956න් පසුව ලංකාවේ වරාය ජනසතු කෙරුණ ද වැඩි ප‍්‍රතිඵලයක් නො වීය. 1964 වසරේ වැඩ වර්ජන ගණනාවක් ඇති විය. සිංගප්පූරුවේ ලී ක්වාන් යු මහතා, 1959 වසරේ එරට බලයට පත් විණි. ඔහු එරට වරාය දියුණු කළේ ය. පෙරදිග රටවලට ඉන්ධන බෙදීම ද සියතට ගත්තේ ය. ඉක්බිති, ඔහු වර්ෂ 1972 දී කන්ටේනර් නැව් මෙහෙයුම් ඇරඹී ය. 2013 දත්ත අනුව සිංගප්පූරුව අද, කන්ටේනර් මෙහෙයුම් අතින් ලොව දෙවැනි ජාත්‍යන්තර වරායයි. එය 2013 වසරේ මෙහෙයවූ කන්ටේනර් සංඛ්‍යාව මිලියන 32.6කි! ලංකාවේ ප‍්‍රමාදය සිංගප්පූරුවේ වාසියට ගිය හැටි!
 

පසුව 1977 දී ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතාගේ නායකත්වයෙන් නව එ. ජා. ප. රජයක් බිහි විය. 1978 වසරේ පටන් එහි නාවික කටයුතු භාර වූයේ ලලිත් ඇතුලත්මුදලි ඇමතිවරයාට ය. ඒ වන විට ලොව නැව් බඩු මෙහෙයවීම අතින් කොළඹට හිමිව තිබුණේ, 138 වැනි ස්ථානයයි. එබැවින් ඔහු කන්ටේනර් මෙහෙයවීම ඉලක්කකර ගෙන, කොළඹ වරාය සංවර්ධනය කරන්නට පටන් ගත් අතර, 1979 දී ‘ශ‍්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය’ පිහිට වීය. 1980 වර්ෂයේ දී ජපන් රජයේ අනුග‍්‍රහය ඇතිව රැජින පාලමේ ඉතිරි වැඩ නිමවා, ලංකාවේ ප‍්‍රථම කන්ටේනර් මෙහෙයුම් පර්යන්තය විවෘත කිරීමට ලලිත් ඇතුලත්මුදලි මහතා සමත් විය. එය ‘ජය බහළු පර්යන්තයයි’. ඉන් පසුව 1984 වසරේ දී අපේ කොළඹ, ලොව කන්ටේනර් මෙහෙයවන වරාය අතුරින් 22 වැනි තැනට පත් විය. 1999 වසරේ දී ‘සවුත් ඒෂියා ගේට්වේ ටර්මිනල්’ ආයතනය ද ඇරඹුනු අතර, කන්ටේනර් මෙහෙයුම් තවත් වර්ධනය විය.
 

විකිපීඩියා අන්තර්ජාල විශ්වකෝෂයේ දත්ත අනුව, කන්ටේනර් මෙහෙයුම් අතින් 2002 වසරේ කොළඹට හිමි වූයේ 35 වැනි ස්ථානයයි. ඉන් පසුව 2004 වසරේ 33 වැනි තැන ද, 2005 දී 34 වැනි තැන ද හිමි විය. ජාත්‍යන්තර ‘කන්ටේනරයිසේෂන්’ සඟරාව, 2008 වසරේ දී කොළඹ වරාය 27 වැනි ස්ථානයට තෝරා ගෙන තිබිණි. විකිපීඩියාවට අනුව, 2011 දී කොළඹට 32 වැනි ස්ථානය ලැබී තිබුනු අතර, 2012 දී ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීම් අතින් ලොව 14 වැනි තැන කොළඹ වරායට හිමි විණි. එම වසරේ කොළඹින් කෙරුණු කන්ටේනර් මෙහෙයුම්වලින් සියයට 71ක්ම ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීම් විය. zWorld Shipping CouncilZ’ ජාත්‍යන්තර ආයතනය පවසන අන්දමට, 2013 දී කොළඹ පසුවන්නේ 33 වැනි ස්ථානයේ ය. ‘සිංගප්පූරුව’, ඉන්දියාවේ ‘මුම්බායි’,  ඕමානයේ ‘සලාලා’ සහ ‘ඩුබායි’ යන කලාපයේ අසල්වැසි වරායන් ද මේ කාලය තුළ සීග‍්‍ර දියුණුවක් අත්කර ගත්තේ ය. ඉන් ලංකාවට උග‍්‍ර තරගයක් එල්ල විණි. එහෙත් අපේ අය ද ‘වැඬේ අත්හැර නැති බව’ දැන් පෙනී යයි.

 
කොළඹ වරායේ මෙම දියුණුව ඇති වූයේ නිකම්ම නොවේ. වසර 2010 දී පටන් මහින්ද රාජපක්ෂ රජය යටතේ, එහි විවිධ නවීකරණ කටයුතු රාශිියක් කෙරිණි. 2011 දෙසැම්බර් 16 වැනි දා එහි පුළුල් කිරීම් ඇරඹිණි. කොළඹ දකුණු වරාය සහ අලූත් දියකඩන ඉදිකර විවෘත කෙරිණි. 2013 වසරේ අගෝස්තු 05 වැනි දා එහි මීටර් 1200ක් දිග, මීටර් 18ක් ගැඹුරු දියකඩනයක් හිටපු ජනාධිපතිවරයා අතින් විවෘත කෙරිණි. ඒවා මීටර් 18ක් ගැඹුරු ය. වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තයේ ද ගැඹුර මීටර් 18ක් දක්වා වැඩි කෙරිණි. දැන් කොළඹ වරායෙහි ‘මහා කන්ටේනර් නෞකා’ ^Mega Vessal&  හැසිරවිය හැකිය. 2010 දී ‘ඔටාවා එක්ස්ප‍්‍රස්’ නම් විශාල නැවක් කොළඹට ආවේ ය. 2013 පෙබරවාරියේ ‘ක්වීන් මේරි-02’ නම් මගී නෞකාව, මගීන් 2500ක් ද කැටුව කොළඹට ආවේ ය. එම වසරේම ඔක්තෝබරයේ කන්ටේනර් 13,808ක ධාරිතාව ඇති ‘තලාසා හෙල්ලාස්’ නැව කොළඹට සේන්දු විය. 2014 නොවැම්බරයේ ‘එම්.එස්.සී. නිව්යෝක්’ නැව (මීටර් 400ක් දිග), කන්ටේනර් 16,650ක් රැගෙන කොළඹට ආවේ ය. ලොව වටා යාත‍්‍රා කරන ‘මහා නෞකා’ පැමිණීම, කොළඹ වරාය පුළුල් කිරීමෙහි ප‍්‍රතිඵලයයි.
 


2014 වසරේ කොළඹින් කන්ටේනර් මිලියන 4.9ක් මෙහෙයවා තිබේ. ඉන් මිලියන 3.7ක්ම ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීම් ය. කන්ටේනර් ප‍්‍රති නැව්ගත කිරීම් යනු, රට සල්ලි උල්පත් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. කොළඹ වරායට මේ දියුණුව ලබන්නට, 1980 සිට මේ දක්වා වසර 30ක්ම ගත විය. එබැවින් වරායක් යනු දවසට දෙකට දියුණු වන දෙයක් යයි කියන්නට පුළුවන්්කමක් නැත! එය ‘හම්බන්තොටට’ වුව සාධාරණ බව ලියුම්කරුගේ අදහසයි.
(පින්තූර-අන්තර්ජාලයෙනි)
 
ඉරුදින/2015.05.10.

මව්කිරි නැති දා මියෙන බිළින්දෝ


                                                                අලුත උපන් බිළිඳුන් ගෙන් 
                         සියයට 25ක් මව්කිරි නැතිව මරුට

 
(ක‍්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)

සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල, ලංකාවේ මහජන සෞඛ්‍යය හොඳ මට්ටමක පැවතිය ද, ළමා හා මාතෘ සෞඛ්‍යය මෙන්ම පෝෂණ තත්ත්වය ද යහපත් මට්ටමක නැති බව, එක්සත් ජාතීන්ගේ ළමාරක්ෂක අරමුදල (යුනිසෙෆ්) සහ සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව ඇතුළු ඒ පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන පාර්ශව පෙන්වා දෙයි. විශේෂයෙන්ම වතුකරයේ සහ ග‍්‍රාමීය ප‍්‍රදේශවල එය නරක මට්ටමක පවතින බව, ඔවුන්ගේ අදහසයි. ‘ලංකාවේ යුනිසෙෆ් කාර්යාලය’ සිය වෙබ් අඩවියෙහි ද මේ තොරතුරු පළකර ඇත. එසේම සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව වාර්ෂිකව නිකුත් කරන ‘සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාවේ’ ^Annual Health Bulaten& 2012 අලූත්ම කලාපයෙන් ද කාරණය ඉස්මතුකර තිබේ. රට තුළ එක්වරම නො පෙනෙන ළමා හා මාතෘ මන්දපෝෂණ තත්ත්වයක් ඇති බව ඉන් තහවුරු වේ.

ළමුන්ගේ සහ මව්වරුන්ගේ සෞඛ්‍යය හා පෝෂණ ගැටළුව අද-ඊයේ පැන නැගුණක් නොවේ. එය දශක කිහිපයක් තිස්සේම හට ගත් යම් යම් ප‍්‍රවණතාවල ප‍්‍රතිඵලයකි. රට තුළ මෙබඳු තත්ත්වයක් උද්ගතව ඇත්තේ එදා-මෙදාතුර බලයේ සිටි විවිධ ආණ්ඩු ළමා සහ මාතෘ පෝෂණ තත්ත්වය ඉහළ දමන්නට නොයෙක් වැඩ සටහන් ද ක‍්‍රියාත්මකකර තිබිය දී ය. දැන් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ නායකත්වයෙන් යුත් ආණ්ඩුව ද ගැබිණි මව්වරුන්ට රුපියල් විසි දහසක පෝෂණ මල්ලක් පිරිනමමින් සිටින්නේ ය. එය ඉතා හොඳ දෙයකි. මෙහි දී තවත් එක් කාරණයක් සැලකිල්ලට ගත යුත්තේ ය. එනම්, ළමා සහ මාතෘ පෝෂණය පිළිබඳ ජන සමාජයේ පවතින ‘ආකල්ප’ සහ ‘ඇබ්බැහිකම්’ ද නිසි පෝෂණයක් නො ලැබීම කෙරෙහි බලපා ඇති බව ය.!

කෙසේ හෝ වේවා, රටේ බහුතර පිරිසක් මන්දපෝෂණයෙන් ද, තවත් පිරිසක් අධික පෝෂණය නිසා හට ගත් ‘තරබාරුව’, ‘දියවැඩියාව’ සහ ‘අධික රුධිර පීඩනය’ වැනි රෝගී තත්ත්වයන් ගෙන් ද පෙළෙමින් සිටිති. මෙහි තේරුම වන්නේ, රටේ බහුතරයකට සමබර ආහාර වේලක්, ප‍්‍රමාණවත් තරමට නො ලැබෙන බව ය. තවත් බහුතර පිරිසකගේ ආහාර රටාව සහ ජීවන චර්යාවන් අසංවිධිතවී ඇති බව ය.

යුනිසෙෆ් කාර්යාල වෙබ් අඩවිය, 2012 සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාව සහ අනෙකුත් සෞඛ්‍ය සමීක්ෂණවල තොරතුරු අනුව, ලංකාවේ මන්දපෝෂණ ගැටළු තුනක් හඳුනා ගත හැකි ය. ‘ගර්භිණී කාන්තාවන් මුහුණ දෙන නීරක්තිය ඇුතුළු මන්දපෝෂණ තත්ත්වය’ ඉන් එකකි. දෙවැන්න, ‘වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන්ගේ මන්දපෝෂණ තත්ත්වයයි’. තුන් වැන්න, ‘ළදරු මරණ සංඛ්‍යාව පිළිබඳ’ ප‍්‍රශ්නයයි.

නීරක්තිය

ජන ව්‍යවහාරයේ දී ‘නීරක්තිය’ නමින් හැඳින්වෙන මන්දපෝෂණ ප‍්‍රශ්නය, ඉතා බරපතල කාරණයකි. එහි තේරුම ශරීරයට අවශ්‍ය තරම් ‘යකඩ ඛණිජ’ නො ලැබෙන බවයි. සමහරු මෙය ‘ලේ හිඟකම’ ලෙස ද, ‘රක්ත හීනතාවය’ ලෙස ද හඳුන්වති. එයින් පෙළෙන්නෝ, ඉතා දුර්වල ඈලි-මෑලි මානව ක‍්‍රියාකාරකම් පෙන්වන බව, සෞඛ්‍ය හා පෝෂණවේදීන්ගේ මතයයි. ලංකාවේ නීරක්තිය සම්බන්ධයෙන් දත්ත ඉදිරිපත් වුණු ආසන්නතම සමීක්ෂණය පවත්වා ඇත්තේ, ජන හා සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තුවයි. ඒ ඔවුන් කළ,  z2006-2007 Demographic Health SurveyZ’ සමීක්ෂණයෙනි. එහි දැක්වෙන ආකාරයට, වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන් ගෙන් සියයට 33ක් ද, ගැබිණි කතුන්ගෙන් සියයට 34ක් ද, නීරක්තියෙන් පෙළෙන්නෝ ය. 2000 වසරේ දී විවාහක කතුන් ගෙන් සියයට 22ක් ද නීරක්තියෙන් පෙළුණු බව එහි දක්වා තිබේ. යුනිසෙෆ් වෙබ් අඩවිය 2012 වසරේ නිකුත් කළ දත්ත අනුව, මාස 06-11 අතර වයස ළදරුවන් ගෙන් සියයට 58ක් ද, මාස 12-23 අතර වයස දරුවන් ගෙන් සියයට 38ක් ද නීරක්තියෙන් පෙළෙන්නෝ ය.

මේ දත්ත මගින් කියන කතාවේ යටිපෙළ කුමක් ද?, රටේ බහුතරයක් ගැබිණි කතුන්ට මෙන්ම, කිරි බොන වයසේ දරුවන් සිටින අම්මලාට ද නිසි ආහාර වේලක් නො ලැබෙන බව ය. එසේම වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන් ගෙන් තුනෙන් එකකට පමණ මව්කිරි ඇතුළු ළදරු ආහාර ප‍්‍රමාණවත් තරම් නො ලැබෙන බව ය. එක්කෝ ඔවුන්ට ප‍්‍රමාණවත් පෝෂණයෙන් යුත් සමබර ආහාර වේලක් ලබා ගැනීමට තරම් වත්කමක් නැතිවා විය හැකි ය. නැතිනම්, නො දන්නාකම, පෞද්ගලික ඇබ්බැහිකම් හෝ ‘පෝෂණය සම්බන්ධයෙන් සලකා නො බැලෙන ආහාර චර්යාවන්’ නිසා සමබර ආහාර වේලක් නො ලබනවා වන්නට ද පුළුවන. කෙසේ හෝ වේවා, ඔවුන් කුසගින්නේ සිටින බව පැහැදිලි ය. නීරක්තිය පැතිරයාම රටක් හැටියට බරපතල ප‍්‍රශ්නයක් බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. එය මන්දපෝෂණ තත්ත්වයකි.

ළදරු මන්දපෝෂණය

ළදරු මන්දපෝෂණය හෙවත් වයස අවුරුදු පහට වඩා අඩු දරුවන්ගේ මන්දපෝෂණ තත්ත්වය, රට මුහුණ දෙන අනෙක් බරපතල පෝෂණ ගැටළුවයි. ඒ වයසේ ළදරුවන්ට මව්කිරි ඇතුළු ළදරු ආහාර ප‍්‍රමාණවත් තරම් නො ලැබීමත්, ඔවුන් මව්කුස සිටි සමයේ මව්වරුන්ට ප‍්‍රමාණවත් තරම් පෝෂණයක් නො ලැබීයාමත් නිසා ප‍්‍රශ්නය හට ගෙන තිබේ.

එහි පැතිකඩ කිහිපයකි. එනම්, ‘වයසට සරිලන තරම් බර නැතිකම’, ‘ශරීර උසට සරිලන තරම් බර නැතිකම’, හා වයසට සරිලන තරම් උස නැතිකම’ යනුවෙනි. යුනිසෙෆ් ආයතනය සහ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශයට අයත් ‘පවුල් සෞඛ්‍ය කාර්්‍යාංශය’ 2012 වසරේ දී මේවා සම්බන්ධයෙන් වෙන වෙනම සමීක්ෂණ පවත්වා තිබේ. ඒවායෙහි දත්ත යුනිසෙෆ් වෙබ් අඩවියෙහි ද, 2012 වාර්ෂික සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාවේ ද පළකර ඇත.

ඉන් පෙන්වා දෙන බරපතලම ගැටළුව වන්නේ, ‘බර අඩුකම’ හෙවත් වයස අවුරුදු පහට අඩු ළමුන්ගේ, වයසට සරිලන තරම් බර නැතිකමේ ^Under Weight& ගැටළුවයි. යුනිසෙෆ් සමීක්ෂණයට අනුව, 2001 වසරේ ලංකාවේ වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන් ගෙන් සියයට 29.7ක් බර අඩුකමින් පෙළුණහ. 2012 වසරේ දී එය සියයට 23.5ක් දක්වා පහත වැටී තිබිණි. එහෙත් රජයේ පවුල් සෞඛ්‍ය කාර්්‍යාංශය පෙන්වා දෙන්නේ, 2012 දී එය සියයට 17.3ක් වන බවයි!

ශරීර උසට තරම් බර නැතිකම ^Wasting&" ලංකාවේ වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන් මුහුණ දෙන අනෙක් බරපතල පෝෂණ ප‍්‍රශ්නයයි. යුනිසෙෆ් ආයතනයේ සමීක්ෂණයට අනුව 2001 දී එය සියයට 13.9කි. 2012 දී එය සියයට 19.6කි. රජයේ පවුල් සෞඛ්‍ය කාර්්‍යාංශයේ 2012 වාර්තාවට අනුව, මේ සංඛ්‍යාව සියයට 14කි.

2012 වාර්ෂික සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාවේ දැක්වෙන ආකාරයට, වත්මන් ලංකාවේ අඩු බර දරු උපත් අනුපාතය සියයට 16.3කි. අඩු බර දරු උපත් ඇති වන්නේ, මාතෘ මන්දපෝෂණය හේතුවෙනි.

වයසට සරිලන තරම් උස නැතිකම ^Stunting&, හෙවත් ‘කුරුවීම’, වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන් මුහුණ දෙන ඊළඟ මන්දපෝෂණ ගැටළුවයි. යුනිසෙෆ් තොරතුරු අනුව එම සංඛ්‍යාව, 2001 දී සියයට 14.2ක් ද, 2009 දී සියයට 19.8ක් ද, 2012 දී සියයට 13.1ක් ද විය. රජයේ පවුල් සෞඛ්‍ය කාර්්‍යාංශය කියන ආකාරයට 2012 දී එම සංඛ්‍යාව සියයට 11.4කි.

වෙන් වෙන් ආයතන විසින් කළ සමීක්ෂණ දෙකකින් උපුටා ගත් බැවින්, ඉහත කියවූ දත්තවල වෙනස්කම් තිබිය හැකි ය. එහෙත් සමස්තයක් ලෙස ඉන් පිළිබිඹු වන කාරණය ඉතා බරපතල ය. එනම් ළදරුවන්, මව්වරුන් ද ඇතුළු රටෙන් හතරෙන් එකක් වත් දරුණු මන්දපෝෂණයට බිළිවී ඇති බව ය. කවර හෝ හේතූන් නිසා ඔවුන්ට ප‍්‍රමාණවත් තරම් පෝෂණයෙන් යුත් ආහාර වේලක් නො ලැබෙන බවය. මෙය එක් පැත්තකින් පෝෂණය පිළිබඳ ගැටළුවක් පමණක්ම නොවේ. දරිද්‍රතාවය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් ද වෙයි. මන්දපෝෂණය සහ දරිද්‍රතාවය යනු එකට ගමන් ගන්නා ප‍්‍රපංචයන් බව ප‍්‍රකට කාරණයකි.

 

ළදරු මරණ 

(Pic-Theguardian)

‘ළදරු මරණ’ යනු  ඕනෑම කෙනෙකුගේ හිත් කීරි ගැසෙන තරම් කාරණයකි. ඉන් අදහස් කෙරෙන්නේ වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන්ගේ ‘මර්ත්‍යතාවයි. මරණ සංඛ්‍යාවයි. 2012 සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාවට අනුව, 1999 වසරේ දී අලූත උපන් දරුවන්ගේ මරණ අනුපාතය, සජීවී උපත් 1000කට 10.6කි. එය 2009 වසර වනවිට 6.4ක් දක්වා පහත වැටී තිබිණි. 2009 වසරේ ළදරු මරණ සංඛ්‍යාව, සජීවී උපත් 1000කට 9.7ක් විය. වයස අවුරුදු 05ට අඩු දරුවන්ගේ මරණ සංඛ්‍යාව, 2009 දී සජීවී උපත් 1000කට 12.1ක් විය.

යුනිසෙෆ් වෙබ් අඩවිය ලංකාවේ ළදරු මරණ සම්බන්ධයෙන් තවත් හිත් කීරි ගැසෙන දත්තයක් පළකර තිබිණි. එනම්, ලංකාවේ සිදුවන ළදරු මරණවලින් සියයට 25කටම හේතුව, ඒ බිළිඳුන්ට ප‍්‍රථම මාසයේ දී ප‍්‍රමණවත් තරම් මව්කිරි නො ලැබීම බවයි!
 දේශපාලන හෝ මැතිවරණ ‘නාඩියට’ හරිහැටි හසු නො වන, ලංකාවේ මන්දපෝෂණ ප‍්‍රශ්නය අතිශයින් බියකරු බව මේ තොරතුරුවලින් පෙනී යන්නේ ය.
 

ඉරුදින/2015.04.19.

මිනිස් ශරීර ඇතුළේ සැඟවී දරණ ගසා ගත් පිළිකා මාරයා

 රටම පිළිකා අනතුරේ


 (ක්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර)
 පිළිකා වූ කලී, මිනිස් ශරීර ඇතුලේ සැඟවී දරණ ගසා ගත් බියකරු ‘‘මාරයෙක්’’ වැන්න. පිළිකාව සිරුරේ සැඟව සිටින බව එක්වරම නොදැනේ. එබැවින් එය කල්තියා හඳුනා ගැනීමට ක‍්‍රමයක් නැත. එය මිනිස් සිරුර ටිකෙන් ටික ආක‍්‍රමණය කරන්නේ ද බොහොම හොර රහසේ මය. සිරුර අයිති තැනැත්තාට ඒ කිසිවක් නොතේරේ. රෝග ලක්ෂණ පහළවූ පසුව බොහොම දෙනෙක් පිළිකා මාරයා හඳුනා ගනිති. ඉන් පසුව මරණය එළඹෙනතුරු ශෝකාකූලව බලා සිටීමට සිදු වේ. පිළිකා රෝග නිට්ටාවටම සුව කළ හැකි ඔසුවක් මිහිපිට නො තිබීම ඊට හේතුවයි. පිළිකා රෝගවලට ප‍්‍රතිකාර කරන වෛද්‍යවරුන්ට කළ හැක්කේ , යම් යම් ක‍්‍රම මගින් රෝගය පාලනය කොට රෝගියාගේ ජීවිත කාලය තව ටිකක් දිගුකර දීම පමණකි. ඖෂධ පමණක් නොව විකිරණ සහ ශල්‍යකර්ම ප‍්‍රතිකාර පවා ඒ සඳහා භාවිතා කෙරේ.
 


පිළිකා රෝග පිළිබඳ මේ කරුණු සඳහන් කළේ විශේෂ කතිකාවකට ඉඩකඩ පදා ගන්නටය. එනම් පිළිකා රෝග තත්ත්වයන් ඉතා බියකරු ලෙස ලංකාවේ ජනගහණය ආක‍්‍රමණය කර සිටිති.   එය මෙම ලිපියේ නිමිත්තයි. දැන් දැන් අනාවරණය වන තොරතුරු අනුව, පිළිකා මාරයා ඉතා බිහිසුණු ලෙස ලංකාවේ ජනතාව හඹා එමින් සිටින්නේ ය. ඊට අදාළ තොරතුරු, සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ 2012 වාර්ෂික සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාවේ ^Annual Health Bulaten - 2012& ද, මහරගම ජාතික පිළිකා ආයතන වෙබ් අඩවියේ ද සඳහන්කර ඇත.
 

පිළිකා රෝග ක්ෂේත‍්‍රය, හිරුගේ හෝ ඈත අභ්‍යවකාශයේ ඇතැයි කියන ‘‘කළු කුහරයකටත්’’ වඩා අඳුරුය. බිහිසුණුය. ශෝකාකූලය. රෝගය හට ගන්නේ කෙසේදැයි කිසිවකු හරියටම නො දනිති. ශරීරයට එන්නේ කොයි මෙහොතේද යන්න, කිසිවෙකුත් නො දනිති. කුමන මොහොතක මරණය එළඹෙත් ද යන්න පවා දන්නා කෙනෙක් නැත.
 





2012 ජාතික සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාව, ලංකාවේ සෞඛ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රය පිළිබඳ තොරතුරු පළ කෙරුණු අලූත්ම වාර්තාවයි. එහි සඳහන් වන ආකාරයට, 1985 වසර වන විට ලංකාවේ පිළිකා රෝගීන් වාර්තා වුයේ, ජනගහණයෙන් ලක්ෂයකට, පුද්ගලයන් 31.6 කි. 2007 වසර වන විට එය පුද්ගලයන් ලක්ෂයකට 68.0 ක් දක්වා ඉහළ නැගේය. මෙහි තේරුම කුමක් ද? ගෙවී ගිය වසර 07 ක කාලය තුල රටේ පිළිකා රෝගීන් සංඛ්‍යාව, දෙගුණයකටත් වඩා ඉහළ ගොස් ඇති බවයි. 2012 වසර වන විට, රට පුරා සිටින අලූතින් ලියාපදිංචි වූ පිළිකා රෝගීන් සංඛ්‍යාව 26,303ක් විය.
 

මහරගම ජාතික පිළිකා විද්‍යායතනයේ සේවය කරන ජයන්ත බලවර්ධන මහතා පිළිකා සම්බන්ධයෙන් ඉතාමත් ජනප‍්‍රිය වෛද්‍යවරයෙකි. ඉකුත් වසරේ දෙසැම්බරයේ ඔහු පවසා තිබුණ හැටියට , වසරකට ලේඛණගත වන අලූත් පිළිකා රෝගීන් සංඛ්‍යාව දැන් 30,000 ද ඉක්මවයි. රෝගය ඉතා බිහිසුණු ලෙස ව්‍යාප්ත වෙමින් යන ආකාරය එයින්ම පෙනේ.
 

පිළිකා රෝගයෙන් හට ගන්නා ව්‍යසනය, රෝගයට ගොදුරුවූ පුද්ගලයාට පමණක් නොවේ. එය ඔහු අයත් මුළු පවුලම ඉක්මණින් බිලි ගෙන, දුබල කරවයි. රෝගය වෙනුවෙන් මුළු පවුලම කැපවන අතර, පවුලේ සියලූ ආර්ථික ඉපයීම්ද ඔහු සුවකර ගැනීම පිණිස වෙන් කරයි. පවුලේ අය උත්සහ කරන්නේ තම රෝගියා කෙසේ හෝ බේරා ගැනීමට ය. ඒ සඳහා අධික ලෙස වියදම් කරන්නට ද සිදු වේ.
 

මෙය මුළු පවුලේම වැඩ කටයුතු බිඳ වැටෙන සුළු තත්ත්වයකි. ඉන් සැවොම අසරණ වෙති. අවසන පිළිකා මාරයා ජය ගනී. ඒ වන විට ඉතිරිව සිටින්නේ අකාලයේ අසරණකමට ඇඳ වැටුණු දුක්ඛිත දරු පවුලකි.
පිළිකා රෝගයේ බිහිසුණුම කාරණය වන්නේ, එය ඉතා වේගයෙන් ව්‍යාප්ත වීම ය. වෛද්‍යවරුන්ගේ බසින් කියනවා නම්, අලූතින් ලියාපදිංචි වන රෝගීන් සංඛ්‍යාව වසරින් වසර ඉහළ යාම ය. 2012 ජාතික සෞඛ්‍ය දත්ත වර්තාවේ සඳහන් වන අන්දමට, මහරගම ජාතික පිළිකා විද්‍යායතනයට අමතරව, රට පුරා තවත් පිළිකා රෝග ප‍්‍රතිකාර මධ්‍යස්ථාන 08ක් පිහිටා තිබේ ඒ. මහනුවර,කරාපිටිය, යාපනය, අනුරාධපුරය, මඩකලපුව සහ කුරුණෑගල ශික්‍ෂණ රෝහල්වල සහ බදුල්ල හා රත්නපුර යන මහ රෝහල්වල ය. මේ සියල්ලේම පිළිකා රෝග ප‍්‍රතිකාර පහසුකම් ක‍්‍රියාත්මක වෙයි. 2012 ජාතික සෞඛ්‍ය දත්ත වාර්තාව පවසන අන්දමට, මහරගම ජාතික පිළිකා විද්‍යායතනය ද ඇතුළුව සියලූම රෝහල් වලට, 2008 වසරේ වාර්තාවූ  අලූත් රෝගීන් සංඛ්‍යාව 19309 කි. එය 2009 වසරේ දී 20,538 ක් දක්වා ඉහළ ගිය අතර, 2010 වසරේදී 21,517 ක් විය. 2011 දී එම සංඛ්‍යාව 25,457 ක් දක්වා ඉහළනැගි අතර, 2012 වසරේ එය 26,303 ක් විය. මේ අනුව බලන විට , 2008න් ඇරඹුණු පස් වසර තුළ පිළිකා රෝගවලට බිලිවූ ජන සංඛ්‍යාව 1,13,124 කි.
 

2012 වසරේ තොරතුරු අනුව මහරගම ජාතික පිළිකා විද්‍යායතනයට වාර්තා වූ රෝගීන් ගණන 12,550 කි. ඊළඟට වැඩිම රෝගීීන් ගණනක් වාර්තාවී ඇත්තේ, මහනුවර, කරාපිටිය, බදුල්ල, මඩකලපුව සහ කුරුණෑගල යන රෝහල්වලට ය. එය ඉතා බරපතල තත්ත්වයක් පිළිබිඹු කරන්නකි.
 

බටහිර වෛද්‍ය මතයට අනුව, පිළිකාව යනු නිට්ටාවටම සුවකළ නො හැකි රෝගී තත්ත්වයකි. එහෙත් පිළිකා රෝග සදහටම සුව කරන්නෙමැයි කියන හොර වෙද්දු ද කොතෙකුත් සිටිති. නිසියාකාර සෙවිල්ලකින් තොරව ඔවුන්කරා ගොස් විනාශය ළඟාකර ගන්නා අයද වෙති. අනෙක් අතට බොහෝ පෞද්ගලික රෝහල් ද, පිළිකාව පිළිබ`ද ඇති ‘‘මර බිය’’ විකුණා පිළිකා රෝග නැති අයගෙන්ද මුදල් උපයන බව රහසක් නොවේ. ඒ සියල්ලේ වියදම් බර සහ ව්‍යසනය මහජනයාටය!
 

වෛද්‍යවරුන් කළ විශ්ලේෂණ අනුව, පිරිමින්ට වැඩිපුර පිළිකා ඇති වන්නේ, දෙතොල්, මුඛය සහ උගුර ආශි‍්‍රතවය. ඊට අමතරව, පෙනහළු හා ශ්වසන පද්ධතිය ආශි‍්‍රතවද, ගලනාලය සහ ආමාශය ආශ‍්‍රිතවද, වසා ග‍්‍රන්ථි, බඩවැල් සහ ගුද මාර්ගය ආශි‍්‍රතවද, වෘෂණ කෝෂ ආශි‍්‍රතව ද, වැඩි පුරම පිරිමින්ට පිළිකා වැළෙ`ද්. ලියුකේමියා හෙවත් ලේ පිළිකා තත්ත්වයන් ද හට ගනී. කාන්තාවන් සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, වැඩිපුරම වැළදෙන්නේ පියයුරු, ගැබ්, ගෙළ සහ ඩිම්බ කෝෂ ආශ‍්‍රිත පිළිකා ය. කොයි හැටි වෙතත් පිළිකා යනු, කොයි මොහොතක හෝ ශරීරයේ  ඕනෑම තැනක වැළඳිය හැකි මාරයෙකි.!
 

පිරිමින්ට වැඩිපුරම වැළෙඳන මුඛ පිළිකාවලට හේතුව, බුලත් විට කෑම බව වෛද්‍යවරු කියති. බුලත් විටට භාවිත කරණ හුණු - දුම්කොළ ආදී විෂ සහිත ද්‍රව්‍ය ඊට බලපාන බව ප‍්‍රකට ය. මූලික පරීක්‍ෂා කිරීම් මගින් ඒවා කල්තියා හඳුනා ගැනීමට දැන් පහසුකම් දී සලසා තිබේ. කල් පවතින යම් ගැටිත්තක් හෝ ඉන්නෙක් බඳු අසාමාන්‍ය තත්ත්වයක්වේ නම් වහාම පරීක්‍ෂා කරවා ගන්නැයි වෛද්‍යවරු උපදෙස් දෙති.
 

වැළ‍ෙඳන වේලාවක් හෝ වැළඳුණු බවක් නො තේරෙන පිළිකා රෝග, මුළු සමාජයටම ඇති කරන්නේ ඉමහත් කම්පනයකි. ගස් - ගල් වගේ ජීවත්ව සිටි ළමයින් හෝ වැඩිහිටි පුද්ගලයන්, ඉතා කෙටි කලක දී මරු වසඟයට යාම ඊට හේතුවයි. බොහොමයක් අවස්ථාවල, වැළඳී තිබෙන අසනීපය පිළිකාවක් බව සොයා ගන්නේ අන්තිම මොහෙතේදී ය. ඒ වන විට එය වෛද්‍යවරුන්ට ද පාලනය කර ගන්නට බැරි තරම් සිරුර තුළ පැතිරී ගොසිනි. ඉක්බිති සිරුර තුළ දරණ ගසා ගත් පිළිකාව, ඉතා ඉක්මණින් මුළු සිරුරම තම ග‍්‍රහණයට හසුර ගනී. ඉන් පසුව බොහොම කෙටි කලකින් මරණය එළඹේ. ගස් ගල් වගේ සිටි මිනිසුන් කෙටි කාලයකදී මිය යන්නේ ඒ ආකාරයට ය.
 

පිළිකා සඳහා භාවිත කරන ඖෂධ ද බොහොම බලවත් ය. ඒවායින් බොහොමයක් රෝගීන්ට යළි ජීවිතය ලබා දීමට ද හැකිවන අවස්ථා තිබේ. පිළිකා වැළඳුණු ශරීරාංග ඉවත් කර දැමීමේ ශල්‍යකර්ම ද, විකිරණ ප‍්‍රතිකාර ද ඊට එක් කර ගනී. එහිදී වැඩි දෙනෙකුගේ හිසකෙස් ගැලවී, තට්ටය පෑදී, සිරුර වැහැරී මහත් දුක්ඛිත පෙනුමකට පත් වෙති. ඒ තත්වයද තමන්ට පිළිකාවක් වැළඳී ඇති බව දැනකියා ගැනීම නිසා ද බොහෝ රෝගීන් ද මානසිකව ඇද වැටෙති. එයින්ම මරණයට ළං වෙති!
 

පිළිකා රෝග හට ගැනීමට හේතුව කුමක් ද? යන්න, තවම ලොව හරි හැටි නො විසඳුණු මාතෘකාවකි. එහෙත් අධික කාර්මිකකරණයෙන් හට ගත් පරිසර දූෂණයත්, කෘෂි රසායන අධික ලෙස භාවිතාවත් නිසා පිළිකා හට ගන්නා බවට ප‍්‍රබල මතයක් තිබේ. වස විස සහිත පරිසරයක වාසය කරන්නට සිදුවීමත්, වස විස සහිත ආහාර වළඳන්නට සිදු වීමත් නිසා පිළිකා රෝග වැඩි වැඩියෙන් ව්‍යාප්ත වන බව සමහරු අදහති. ආහාර බෝග වගාව සඳහා ද ඒවා කල්තබා ගැනීම් සහ සැකසීම් ආදිය සඳහා ද අද ලංකාවේද වස විස යහමින් භාවිත කෙරේ. ඒවා නිසා පිළිකා රෝග හට ගැනීම ඉහළ ගිය බව බොහෝ දෙනා පිළිගනිති. මේ කාරණා දැන දැනම කාර්මික පරිසර දූෂණය අවමකර ගැනීමටත්, වස විස භාවිතය පිටු දැකීමටත් රටට නිසි වැඩ පිළිවෙලක් ඇති බවක් නො පෙනෙයි.

ඉරුදින-2015/04/26.